Umarsız kalışlarım! Ah o kahrolası yalnızlıklarım.Sensiz geçen gecelerim!.. Uykusuz, sabahlara dek yolunu bekleyişim! Seni ne denli özlediğimi hayal edebiliyor musun? İçime siniyor,hasretin…Kollarımı açıyorum ama nafile kalıyor bekleyişlerim!”Hüzün” benim göbek adım olmuş,haberin var mı?… Bastırılmış namuslu(-suz) kadınsı arzularım...Sancılı yürek atışlarım.Her zaman olduğu gibi yine her saniye Allah’ıma yakarışlarım; “ sevdiğim,taptığım erkeğimi tez gönder,yarab! Tez gönder yarab!.. Heyhat!..Biliyorum ki;dönemeyeceksin,sarılıp beni kollarının arasında havalara kaldıramayacaksın…Ve dudaklarımdan kanatasıya öpemeyeceksin!..


Sen gittin gideli ne hallerde düştüm bilemezsin.Doğrusu duymanı bile istemem.

… Kösnül bakışlara yem olmamak için dumura uğrattığım,dağladığım cinsel isteklerim!Hep olasıklıklara kalan,on ikiyi rüyamda bile göremediğim karavanaya kaşık sallayan, hedefsiz kalan kadınsı isteklerim!..

Issız gecelerimin sessizliğinde; ölgün bakışlarım,gökyüzündeki yıldızların tılsımında teselli aramaya,bulmaya çalışırken;bir yıldızın daha kayıp gidişine takılır;onunla birlikte ben de koşup gitmek isterim,sonsuzluğun koynuna … İşte o an yüreğim parçalanır;ismini haykırırım,karanlığa.Yitip giden sen olmayasın diye yırtarım kendimi.Döğünürüm.

Döşüme yırtık resmini bastırır,senin olduğum saniyeleri tekrar yaşamak isterim,yanılsamalarımda…Sanki paranoya olmuşum gibi anlamsız kalır, fersiz bakışlarım!..
Bütün hücrelerim sensizliğinle büzüşür ...Sen yanımda olmayınca;acilde bulunan kan bile derman olamaz,yarama. “Bu yara, başka yara! “diye feryat etmeme gerek kalmaz!


Sadece geceleri değil,günün her anında sen gelirsin usuma;zaten hiç aklımdan çıkmazsın ki. Kanserli bir hasta gibi milim milim erir,damla damla dökülür göz yaşlarım,susuzluğa hasret kalmış toprağın bağrına.Kimselere dökemem derdimi,paylaşamam sensizliğimi. Mazoşist ruhum baskın gelir.Yenik düşerim,öfkelerime!Sıkarım yumruklarımı,avuçlarımı kanatırım!


Evet aşkım, biz seninle en acılı günlerimizde dahi çocuklar gibi şendik.Bakışlarımızla empati kurar,kendimizden geçerdik. Gözlerimiz,ölmeyen aşkımıza köprü olurdu,ilan-ı aşk edenlere inat!

Sen rahat uyu toprağın altında.Merak etme;yıllar öncesi bıraktığın gibiyim.

Kadınsı isteklerimin dumura uğramışlığına inat, hala senin aşkınla yanıp tutuşmaktayım.Ve ölene dek de sana ait olacağım.

Kadınsı düşlerim, hala ilk günkü gibi hayal aleminin sonsuzluğunda yaşamaya devam etmektedir…

Ah! Yaşama tutunmaya çalışan düşlerim!..Çaresizliğim! Ah!..