Her akşam davetsiz gelişinden yoruldum.Sessizce karşımda oturup bana eziyet etmenden, içimi acıtmandan ve beni keşkelerimin derinliğinde boğmandan nefret ediyorum artık.Yıllar boyu seni nasıl da ilmek ilmek ,nakış nakış işlemiş benden biri yapmışım.Aynaya baktığım da göremediğim kendimi tüm çıplaklığı ile nasıl oldu da görebildim sende.Ey karanlıkta ki aydınlığım, dost meclisinde ki sözüm.Gözyaşlarımın şahidi,isyanlarımın siperi.
Susma ne olur...
Aslında bakma böyle sitem ettiğime ne tuhaf ki artık bende ve öyle bendensin ki...Kutsal bir ayine hazırlanır gibi hazırlanıp seni bekler oldum her gece...Ve karşında sadece gözlerimle eşlik ediyorum sessizliğine...
Geçmişten öyle uzaktan bir çığlık geliyor ki kulağıma "Yapmaaaaaa" hayret ne kadar da çok benim sesime benziyor.Sonra uzun bir bekleyiş ve yine aynı ses "anneeeeeeeeee"neler oluyor anlamıyorum.
Birden dev bir ekranda ordan oraya koşturan yığınlar...gülüyorum...Telaşları ne acaba birden bire etrafım kalabalıklaşıyor"sen güçlüsün,başarırısın,akıllısın..korkma başını dik tut "diyenler. Ne komik. Oysa ben içimde çocuk ruhumla büyümeyen yaramaz bir kız çocuğuyum.
Uzun sürmüyor sürmeyecek biliyorum. Umut tacirlerinin elinde yok oluyor umutlarım.
Bütün bunları bana söyleten sana nasıl kızıyorum bir bilsen..
Gün doğmak üzere senin gitme benimde maske takma zamanım.......
Şimdi git.....
Git YALNIZLIĞIM.........