Üniversitenin seçim zamanı yaklaşmıştı. O dönem üzerinde söz sahibi olacak öğrenci temsilcileri seçilecekti. Temsilcileri yönetecek bir de başkanın seçimi gündemdeydi. İki aday vardı:

Kamil ve Tarık.

Kamil ve Tarık, aynı üniversitenin farklı bölümlerinde okuyorlardı. Her ikisi de üniversitelerini daha iyiye taşımaya çalışıyorlardı. Aralarında görüş ayrılığı elbette vardı. Bu görüş ayrılığı, üniversitelerinin, hangi yoldan gidilirse daha iyiye gideceğine dairdi.

Amaçları aynı, yolları farklıydı.

Başkanlık seçimleri yaklaştıkça, heyecan artıyordu. Her iki grubun lideri de konuşarak taraftar ve oy toplamaya çalışıyorlardı. Bu konuşmalar zaman sertleşiyor, zaman zaman anlamsızlaşıyordu.

Tarık, iki dönemdir, seçimleri kazanıyordu. Yani hali hazırda başkandı. Başkanlığı süresince üniversiteye ve öğrencilere yaptığı katkılar, çözdüğü sorunlar ortadaydı. Kamil’in işi zordu. İki dönemdir başkanlık yapan birini devirmek; zor işti. Farklı vaatlerde bulunması ve Tarık’ın yanlışlarını ortaya koyması gerekiyordu. İlaveten de öğrencileri ikna etmesi gerekiyordu.

Kamil bir konuşmasında, Tarık’a “ Kalpazan “ dedi.

Tarık’ın yanıtı gecikmedi:

“Bekara karı boşamak kolay; işi yap, işi. Gerçekçi olacağız; biz üniversite yönetiyoruz. Öyle kuru kuruya, ’şuraya şu kadar vereceğim, buraya bu kadar vereceğim’ demekle bu iş yürütülmez.”

O sıralar, öğrenci protestoları gündemdeydi. Olaylar giderek yükseliyordu. Kamil, kontrolden çıkan bu olaylardan dolayı Tarık’ı suçluyor:

’’Hiçbir önlem almadan, gerekli çabaları göstermeden öğrencileri göndereceksiniz, ondan sonra hiçbir önlem almadığınız için patlamalar olacak ve siz bunu ’kader’ olarak algılayacaksınız. Bu doğru bir olay değil. Sayın Tarık’ın kader kavramı nedir, ne anlama geliyor onu okumasını isterim.”

Tarık, giderek geriliyordu. Aslında her iki başkanlık adayı da gergindi. Bu gerginlik içinde anlamını aşan sözler sarf ediyorlar, kişisel değerlerini basamak basamak düşürüyorlardı. Kamil’in kabul edilemez bu sözlerine şöyle yanıt veriyordu Tarık:

“Yönetimimizin geçmişi bellidir, tertemizdir, pırıl pırıldır, aktır. Dolayısıyla bu en azından bir densizliktir. İspat edemezse de alçaktır’ dedim. İspat edecek. Bunu ispat etme görevi onundur.
Bunu defatle yaptı. İlk defa yapmıyor bu işi. Adeta meslek edinmiş. Bakın söyledi, bir daha konuşmuyor. Şimdi pası arkadaşlarına attı. Hadi söyle, ne gibi ilişkiler var, ne yapılmış, bunu ortaya koy. Bunu ortaya koymadığı sürece, bu hakkında ifade ettiği bu sıfatlar ona tam yakışıyor. Eğer hastaneye gitmesi gereken birisi varsa kendisidir. Kısa zamanda bir tedaviye ihtiyacı var.”

Kamil "Tarık, üniversitenin tüm kadrolarını ele geçirmek istiyor. Üniversitemizi ağır adımlarla, hatta koşar adımlarla faşizme götürmek isteyen bir yönetim görünümünde. Asla ak değiller, aklıkla alakaları yok, AK yönetim değil, kara yönetim" dedi.

Tarık “İspat etmeyen alçaktır.” Dedi

“ Oynak Tarık “

“ Densiz, namert Kamil “

“Kunta Kinte…”

“Yine çaktın, yine çaktın; devamlı yaptığınız iş bu...”

…/…

Onların bu seviyesiz konuşmalarını dinleyen öğrenciler, sessizdiler.

Her iki lidere de baktılar, baktılar…

Gözlerinden ateşler fışkırırken sakin, sessiz dönüp arkalarını gittiler…

Her iki liderlik adayı da neler kaybettiklerinin farkında değillerdi… Hala…

Eser Akpınar
26.01.2011
İzmir