Hani o zamanlar......
Pencerenin önünde.....
Parlak bir sabahin esliginde.....
sanki derdini, öfkeni, hakirisini......
okudugun Siirlerinle paylasirdin......


Sen bir Can kurtaran......
Bu hayata Can baglayan.....
Kusursuz, kimsenin kalbini kirmadan.....
Geceni gündüzünü Halka adamis....
..... Bir Meleksin sen......


Sen tek özerlerin degil....
Gelen Hastalarinin degil.....
Komsularinin, Dostlarinin, Arkadaslarinin degil....
Sen Halkin Cocugu, Sevilen Sayilan Doktoruydun.....


Sen Yilar önce bana....
Ekmek, Su veren......
Basimda yasdik, Bedenime.....
Sicacik bir Yorgan seren.....
Geceleri habersiz sicacik bir öpücükle.....
Belkide Saclarimi saf ve temiz ellerinle oksayan....
Benim Babamsin sen.....


O halinle Yatisin.....
Mahsum, Sessiz, kapali gözlerin.....
Halinle sanki veda edisin.....
Saclarimi oksayan ellerine dokundum.....
Bana hep gülen ve güven veren.....
Gözlerini öptüm......
Sen simdi gidiyormusun Baba?


Biliyormusun!
Kabullenmek cok zor....
hele inanmak cok aci.....
uyku tutmayan gözlerimi.....
Sabah sanki yanimdasin gibi.....
gidisini kabullenemiyorum senin.....
Bazen bakdigim zaman Bulutlara.....
sanki arasinda bana, bakib gülüyorsun ardimdan....

Biranda kayboluyorsun......
sonra yine agliyorum icimden.....
Bagirarak sana sezleniyorum...
duyuyormusun beni Baba.....NEREDESIN ????

Azad Özer 25.01.2011