Özlemek

Buruşmuş fotoğraflarda bir vücut, saramış kağıtlarda bir isimsin.Yaşıyor olmam önemli değil, çölde bir kum tanesi,yağmurda bir zerreyim...
Sana susuzluğumu gideremiyorum. Sen yokken ben, mekanik hareketler yapan, sağır ve dilsiz gibi oluyorum. Sadece yürüyorum, bakıyorum, uyuyor uyanıyorum. Kurulu bir oyuncak gibiyim. Arkamdan anahtarlarım çıkarılsa yaylarım bozulur bir daha hareket edemeyecek gibi olurum...
Duygularım yok, deneyimlerimi unuttum. Yüreğim mengeneye sıkışmış gibi özleminle kavruluyor. Özlemlerim büyüdükçe, yokluğuna alışmak dahada zor geliyor...
Mürekkep mavisi yagmurlu bir sonbahar gününün, donuk gri renkleri gibi yüreğim. Kendimi hüzün labirentlerinde hissediyorum.
Bir ses, bir nefes, bir görüntü, bir resim yokluğunu ne kadar doldurabilir ki...

SENİ SEVİYOR VE ÖZLÜYORUM

30.08.2010
Fatma AVCI