Şimdi karanlığın örtüsünün kafamda uçuşup duran düşlerimin
ışınlarıyla yırtıldığı odamda
hayatımın hem dönüm hem de ölüm noktası olabilecek bir düşüncenin
çekim gücüne yenik düşerken
benimle mutluluğun en doruk noktasına da yükselebileceğinizi
umutsuzluğun en donuk kuyusuna da düşebileceğinizi anladım.
Bunları yazarkende hayatınızda,zihninizde ve yüreğinizde doldurmaya çalışıp
ama bir türlü dolduramadığınız dipsiz koca boşluklar olduğunu sezinliyorum.
Hayatınızdaki ve zihninizdeki boşlukları doldurabileceğime bütün kalbimle inanıyorum.
Ama yüreğinizdeki boşluk uzay boşluğu gibi,kendimi kaybedeceğim kara deliklerle dolu...
Sizce ben kalbinizin uzun koridorlarında yorgun argın, kalbime dargın,
sevgiye vurgun yürürken yolumu şaşırıp kalbinizin koygun
labirentlerinde kaybolacak birine benziyor muyum hiç?
Eğer isterseniz kalbinizin kıyılarında yürüyebilirim ama bugün
bir mutluluk denizi olan yarınsa bir gözyaşı denizi olacak olan
o denize girmemi asla beklemeyin benden; yüzemem, istemedende olsa üzemem sizi ...