O gün, sabah içimde bir acı ile kalktım.Bilemezdim, 26 Martın benim için çok acı gün l
olacağını .Okuma ,yazma kursu veriyordum, hazırlanıp ,okula gittim.Ders yaparken telefonum çaldı.Canım annem, ne zaman geleceğimi soruyordu, kurs bittimi , geleceğim, dedim.Kurs bitimi, hemen ,gittim. B eni bekliyordu, bana çay yaptı, yemek hazırladı. Beraberce yedik, ben çay oda neskafe içti. K onuştuk, sanki bir daha görüşemeyecek gibi, banba nasihat verdi.Çünkü o gün ablamla, İzmire gidecekti.Vedalaştık, bana balkondan el salladı, ayrıldık.Akşam saate baktım, saat 7 de otobüse bineceklerdi, o sırada telefon çaldı. Ablam ağlıyordu, koş, dedi, annem....

Annem, otobüs hareket etmeden kalp krizi geçirmiş.Annem canım annem, sensiz ben ne haldeyim, şimdi.
Sen benim,,,,,, hem annem, hem babam, hem arkadaşım, hem sırdaşımdın, şimdi kimselere diyemiy orum, anneciğim....
26 gelince, sana bir yıl olacak. Ama benim sol yanım acıyor, anneciğim....Yaralı güvercinin, şimdi yanlız annem...
Ayten Biçim Başkurt.