DÖN DİYEMEM


Gitme. Biliyorum çünkü kendimi. Gidersen gurur yapar bu gidişi kalbim. Gidersen korkarım, kestiremem tepkimi canım yanar. Önce güneş batar dünyamda sen gidince. Karanlıkla cebelleşir gözlerim önümü göremem. Mevsimler kışa bürünür birden ve yağmur uğrar ayaklarıma yırtık ayakkabım sağ olsun gidip değiştiremem. Sonra saçlarım sakallarımla bütünleşir tanıyamaz tanıdıklarım yüzümü içlenirim. Terk ederim bende kendimi seninle birlikte ve bir gün dönsen de ben dönemem bir daha geriye. Bir daha yakamam bu aşk ateşini, bir daha yanamam adını haykıra haykıra. Gurur yüklerim aldığım her nefese, tekerrür etmesinden korkarım, alevlenmesinden korkarım bu aşkın ve sözler düğümlenir boğazıma, içime atarım gözyaşlarımı burnum sızlar, dilime engel olur sana dön diyemem.




Gitme. Şiirlerime efkâr düşürür gidişin. Tövbe ederim dokunmam kaleme kâğıda. Oysa bir gülüşünle yaratırdım mısraları, kafiyelerim gözlerin olurdu ve ben o gözlere baka baka okurdum sevgimi. Ama bir gün gidersen, dikenli teller sarar dört bir yanımı, soğuk çayıma atacak bir küp şeker bulamam. Hantallaşır gözlerim, uyku en büyük özlemi olur ama uyuyamam. Çalarım tüm acıları bende hüzünleri gözümü kırpmadan çalarım ve kol kanat gererim sensizliğime. Ağlarım sabah akşam, haykırırım ama dön diyemem. Anla beni seni hala sevsem de bir daha asla sevemem.






Gitme. Dengem bozulur bu tozlu hayat yolunda. Karıştırırım doğruyu yanlışı. Kestiremem, tanıyamam üstüme sinen acınası bakışları ve adını isyanlarımla giydirip kuşatırım. İtiraf etmekten korkarım kendime sana olan sevgimi. Oysa ben yazdım hep sevgimi hiç bıkmadan, yılmadan yazdım seni. İsmini özenle kazıdım kırık bir kalp içinde. Zamanla silindi yazdığım yerlerde adın, aşındı, yok oldu, gitti. Ama ben hiç atmadım seni kalbimden hep sevdim. Olurda bir gün gidersen, ‘hoşça kal’ dememi bekleme benden. Gururum hayattaki son kurşunumdur, vururum kendi elimle kalbimi. Canım yanar evet, bağırırım çığlık çığlığa ama veda edemem sana. Bu kadarına gücüm yetmez. Ve bakamam arkandan, hayalini kurmayı bile günah sayarken bu gerçekle nasıl yüzleşe bilirim ki. Dizlerim titrer, yığılır kalırım olduğum yere ve cehenneme meydan okur gözlerim yanar yanar… Bir damla gözyaşı bulamam akıtacak. Ama sen aldanma bu ateşlerde kavrulduğuma bir an gelirde içinde yeşerirse adım aynı coşkusuyla, parlarsa gözlerin ışıl ışıl. Tamam, mezar olsa da bu sözlerim aldırmam inan yinede dön diyemem sana.





akin çkrn.