SENSİZ ÜŞÜYORUM

Zemheri sabahının rüzgarlarıyla üşüdü ellerim…Taş plakta eski bir şarkı gibi dinledim yine yeniden seni…Sözlerin içime akan ılık meltem misali gözlerimde buğulandı…Canlandı anılar siyah beyaz filmlerin buruk salonlarında…Ve yine yeniden yaşadım fotoğraflara sinmiş o güzel günleri…Şimdi bir güvercin kanadında kanayan yüreğim hasretine hasret katmakta…Yorgun geceler müptelayım, solgun çiçekler gibi cam kenarında…Sensizliğin sesinde ışığa aşina zamanları aramakta gözlerim…
Ve gözlerin bir su damlası yarısı boş bardağımda… Kar yağıyor yüreğime içim üşüyor yokluğuna müebbet sevdalarda…Daha kaç bahara sürgün gideceğiz…Kaç kış üşüyeceğim böyle sebepsiz…Yağmura karışan göz yaşlarımda daha ne kadar vurgun yiyeceğim…Maktulu ben faili sen bu sevdada…….

Kavuşmak başka bahara…Şimdi göç zamanı meçhul diyarlara…Seni ve sensizliği yükledim hayatın kahrı binmiş omuzlarıma…


Fatma Avcı 21.02.2010
SAAT:16:16