” Gün gelecek, bir sabah ezanı içimi dolduracak aşk gibi ve bir sabah
ömrümün en uzun uykusuna uyanacağım, bilmiyorum/kim bilir.” ()


Hangi aşksa beni alıkoyan ve en değerli hazinem kelimeler arası mucizelerde saklanırken, kocaman bir yıl daha gelmiş de geçiyor bile. Katıksız bir sevgi özlemi, nasıl da rengine buladıysa beni, nasıl bir içsel uçurum sürüklemişse anbean benliğimi. Tıpkı habersiz yaşanan bir ömrün varlığından haberdar olmak gibi bir şeydi özlemi. Hayatın kıyısında bir pencere kenarından, her sabah bana tebessüm eden bir yüz, hiç ama hiç de yabancı değildi aslında.

Kırk yılın özlem yüküne daha nice hasretler eklenerek geçen tüm zamansızlıklarım ve içimden sızım sızım geçen, kalbe elveda demeyen bir ağrının varlığıyla geçen onca yılın sorgusuz ve sualsiz ayak sesleri doldurmuşken içimi ve direnmekteyken yılları arkasına alan tüm içtenliğiyle yaşanmamış hayâllerim. Ve sonrasında ömrüme anbean dokunan tüm mucizelere hep ama hep şükrediyorum: her gün, her saat, her dakika. Nereden ve nasıl geldiğini çok ama çok iyi bildiğim. Biliyorum ki son nefesime kadar sürecek bu hayat denen serüven.

Biliyorum ki ömre uğramadıkça keder, hep bir kalem ve hep bir kâğıda âşık yaşayacağım. Bir savrulma olacaksa da en son kendime akacağım, biliyorum. Nehirler birleşecek bu sese ve okyanuslara çıkacak tüm yollarım. Biliyorum, gözleri okyanus bir aşk olmayacak bu aşk’ın adı. Ama ben baktığımda/bana baktığında tarihe düşen bir kayıt kalacak: Tüm okyanusların adı aşk. Kolay değil kırk yıl, bir kırk yıl daha görmeyecek bu kalp, bu gözler. Belki de, tüm okyanus gözlü nehirler biz olacağız aşk ile. Ve bileceğim ki bunca yaşanmışlık ve bunca aşk varken, mutluluk akıp giden zaman, mutluluk yaşanmış/yaşanmamış ne varsa hepsinden bir çiçek…

Ve şairin sözü düşecek güne: “Birlikte ayrıldık düşlerimizden / ağlama duvarları oldu şehrin ışıkları / birlikte başlamıştık seninle hayata / şimdi ben orta yaş renginde tebessüm / ve aykırı saçlarımın endişesiz bekleyişleri arasında özlemler toplamıyım / sizleri seviyorum: çocukluğum, gençliğim ve orta yaş sevincimsiniz / aynalarda bıraktığım kopamadığım düşlerimdan artakalan..."

() 40 Yıl 1’inci Gün’den alıntı.
[by ahd]