burada olmanın zorlaştığı anlar olucak demişti giden saatler....
kabuğuma sığamayıp,kendimi terkedip başka bir bedene sığındığım anlar oldu.
kimseye güvenemeyip yanlızlığa gömüldüğüm anlar oldu...
kimsesiz çocuklar gibi bi yakın aradığımda karşımda kimsesizliği,hiçliği bulduğum anlar oldu ve tüm bu anlar yaşanırken,dibime vurduğumu hissettiğimde bile canımın bedenimden koptuğunu umursamadım,çünkü sensizlik günübirlik acılardan ibaretti...
o an bir saçmalığın takipçisiyken bir kaç gün sonra hiç birşeyin sahibi olamadığımı anladığımda o sahipsizliğin zorlaştığı anlardan birini dost edinmiştim ve sen bana o geçmiş saatlerin verdiği nasihattan başka hiç bişey değildin.zaman geçti ve ikimizde artık sızıntılar almamak için geniş duvarlar ördük.benim için o kadar geçmiş oldun ki bak görüyormusun nasılda geçmişte kalmış yaşananlar....