Bir yolculuk daha, bu kaçıncısı bilmiyorum. Yolculukların en tuhaf tarafı ise ayrılık ve kavuşmayı iç içe barındırmasıdır. Bir yere giderken hem mutlu hem de buruk olabilirsiniz.

Eğer bu yolculuk sizi sevdiklerinize götürüyorsa, mutluluğunuz yoğun olmasına rağmen içinizde bir burukluk vardır. Bu burukluğun sebebi ise her kavuşmanın ardından gelen olası ayrılıktır. Bu yüzden insanlar yoğun ve güzel olan duygulara kapılarak anı yaşamayı seçmektedirler çoğu zaman. Ben ise olası ayrılık duygusunu tetikleyici gibi algılayıp anı daha dolu dolu ve heyecanlı yaşamaya çalışıyorum. Bazen ise ayrılık duygusu beni ele geçiriyor ve karamsarlaşıyorum.

Bir de bizi sevdiklerimizden ayıran yolculuklar vardır. Bu yolculuklar genelde hüzün ve ayrılık temalıdır. İnsanlar bu duyguları yoğun bir şekilde yaşarken tünelin sonunda ki hafif ışığın yansıması gibi olan umut ve her ayrılığın olası kavuşmayı getirdiği gerçeğini gözden kaçırırlar. Ben ise ayrılığa takılı kalmaktansa, her ayrılığın bir sonraki kavuşmayı hazırladığı ihtimalini düşünüp, içimde filizlenen umuda tutunurum.

Bir de ayrılık giden için mi yoksa kalan için mi zordur? Diye bir soru vardır, bence cevabı çok açık. Tabii ki de giden için zordur çünkü gidenin önünde kısa ya da uzun bir yolculuk süreci vardır. Bu yolculuk süreci insanı düşünmeye ve yalnızlık hissini yoğun bir şekilde yaşayabilmesi için gereken zamanı sağlar.

Kalan kişi için ise çok zor değildir çünkü bu kişi olası ayrılıktan sonra gündelik yaşamına devam eder ve gündelik yaşamın yoğunluğunda boğulur. Bu yoğunlukta kişiyi, düşünmek ya da üzüntüye boğulmaktan uzaklaştırır.

Eğer düşünmek için gereken zamanı elde ederlerse giden için olduğu kadar kalan içinde üzücü ve yıpratıcıdır ayrılıklar.

Yaşam ayrılık ve kavuşmaların bir bileşkesi gibidir. Bu yüzden, ayrıntılara takılmak ve üzülmek yerine, her zaman bize göz kırpan umut kapılarına sığınmalıyız ve anın tadını çıkarmalıyız.

Eğer bunları gerçekleştirebilirsek, ayrılıkları genel tema olan hüzünden ve gözyaşları eşliğinde gelen vedalardan kurtarabiliriz.

HAKAN TURSUN