HER ŞEY SİYAHLARIMA İNAT...
Yanlızlığımın limanına doğru yol alıyorum yine, sensiz bir bahar akşamında... bana inat, benim siyahlarıma inat rengarenk çiçek açmış ağaçlar.... dalsız, budaksız halime gülüyorlar. hepsi elele vermiş meydan okuyorlar çaresizliğime...
Son durağa yaklaşıyordum işte ama önce o hep bildiğin yoldan yürüdüm... ellerimi tutuşun ve ellerimi ısıtan ellerin... yoktu. birşeyler eksikti şimdi, yada fazla ...bu defa sol yanım sızlıyordu, bu defa sol yanım acıyordu...
Gün ağarmak üzere... gece karanlığında düştüğüm yollar, yavaş yavaş aydınlanıyor...senin omuzlarında gözlerimi açmaya alışmışken yeni güne, gözlerim kapalı... sen yoksan, sen yoksun, gözlerim kapalı.
Ayışığı vuruyor çehreme, gözlerimin ıslaklığını görüyor ve kızıyor yine... hayat... kızıyor yanlızlığıma...
Aydınlanan günü karşılayan gözlerim, ıslak... yürümeye başlıyorum tek başıma, geldiğim sokaklara doğru... ellerimi tutan ellerine hasre... seni sorarken tüm gözler gözlerime diktikleri bakışlarda, korkuyorum... yanıbaşımdan geçip giden suretlerin seni soran gözlerinden korkuyorum... şimdilerde düşmanın gözlerime dikilen her göze... gözyaşlarımın benim sözümü dinlemeyip akıp gidivermesinden, kahvaltı etmek için girdiğim dükkanın hoşgeldin yerine o nerde demesinden.... değişen mevsime sensiz ayak uydurmaya çalışmaktan, herkesten, herşeyden korkuyorum...
Ayışığı peşimde, yakamı bırakmıyor... olsun, bir o anlıyor zaten beni, bir de tutamadığım yağmur taneleri...

2006