Kıraç topraklarda yürürken gevenlerin arasında gördüğüm sarı çiçeğim...

Yar buz tutmuş, yar erimiş, dokunsan; yar ’ yardan edecek şüphe getirmeksizin. Poyraz en tepede bir kulağımdan girip diğerinden çıkarken, bir sen çık /a/ mazsın sorgusuz girdiğin yüreğimden.



Ardıç lar kadar renk katarsın bitki örtüme, maki der geçer gider bana bakanlar, oysa Kanlı kayanın yamacındaki kızılcıkları görmek istemez işine gelmeyenler. Halbuki sırf artislik olsun diye; kan içer kızılcık şerbeti derim diyenler...



Keklik bakışlım, sürmelim...

Sırf birkez duymak nasip olsun diye sesini; imsakları, ezanları beklerim gün kerahate girmeden. Sesin rüzgarın vaveylasından uzak, tenin tenimden, elin elimden,gözün gözüme değmez hiç , değemez bilirim, bilirimde bir bildiremem izinsiz girdiğinden...



Selvim, kiraz ağacım, en hırçın anımdaki sudem...

Beni bir /a/n ile ödürüp, aynı anda hayata döndüren. Korkudan çalı altına giren tavşan misali, uyku girmez gözüme, Kalp saniyede bilmem kaçyüz kilometre, Estergon kalesinin duvarına bayrak dikerdim bir zamanlar. Teslim bayrağı elimde ; ya uslu dur, yada Allah aşkına çık!
izinsiz girdiğinden...