Bakmayın bu halime, ben küçükken çok uslu bi çocuktum. Hiç heves etmezdim öyle resim karikatür gibi sakıncalı şeylere.

Çizebildiğim en iyi resim 62’den tavşan ve çiçekti.

Lisede resim dersinden kalıyordum da hocaya yalvar yakar olmuştum, babam kızar annem küser diye. Sağolsun Celal hocam halime acıdı da 10’luk sistemde 4,5 tan 5 verdi de kıl payı geçmiştim.

Resim çizebilmek çok özel bir yetenek. Yani kabiliyetin yoksa ı-ıh, mümkün değil çizemezsin.

Temsil ben... Çiçek çizmekle, çöp adam çizmekle, kardan adam çizmekle, 62’den tavşan çizmekle nereye kadar!

Birgün resim dersi sınavındayız, hoca da bizi Picasso sanıyor.

Yok, çocuk parkı çizecekmişiz de

Yok, salıncaklar olacakmış da

Yok, kaydıraklar olacakmış da

Yok, oynayan çocuk figürleri olacakmış da

Yok, banklar olacakmış da

Yok, banklarda çocukların ebeveynleri olacakmış da

Bişeyler bişeyler...

Etrafıma bakındım, herkes harıl harıl çiziyor. Uyuz oldum tabi, ben çizemiyorum ya. İçimden söylenip duruyorum bir taraftan da çizmeye çalışıyorum. Yaptığım şeyler hiç hocanın istediği figürlere benzemiyor. Buna rağmen banklar dışında diğer bütün istenilenleri yaptım.

Hatta hoca, ’ kızım ne bunlar ’ diye sorarsa cevabı bile hazırlamıştım, ’soyut resim hocam’

Soyut resim şaheserimde banklar hariç herşey tamamdı. Ön sırada oturan çocuğun kağıdına odaklandım.

Bir de ne göreyim! Picasso, ön sıradaki arkadaşın çizdiği figürleri görse kıskançlıktan çatlardı.

Arkadaşım bank bile çizebilmişti.

Hemen kalemle omzunu dürterek,

-Bana da bank çizer misin? diye sordum.

-Tamam çizerim

Resim kağıdımı aldı ve çok kısa bir süre sonra arkasını döndü,

-Bankların üzerine AKBANK yazim mi?

Allah tependen baksın emi...