Öteler ötesi var…Zaman ve mekanın olmadığı öteler…Ölümlerin olmadığı,kişinin kıskanmadığı,açlığın tok olduğu öteler…
Akıl aleminin kolay kolay anlayamadığı öteler.Uzak görünen ama uzaklaştıkça yakınlaşan bir alem…Bu gözler göremez orayı,eller hissedemez varlığını…Kalp görür sadece, o hisseder varlığını…
Aslında beş duyu organımız deriz ya onlar ile algıladıklarımızı gerçek diye tanımlarız.Unuturuz onların aldatıcılığını ,acizliğini ,hissedemezliğini…Ben görmüyorum,duymuyorum,kokusunu alamıyorum,dokunamıyorum ama biliyorum öteleri.Nasıl mı yüreğimle varlığın ötesine geçiyorum,tüm kalbimle içersindeyim bu alemin zaman zaman…
İnsanoğlu maneviyat der bazen buna.Dokunamayıp hissedemediklerine ama bilirler ki onları asıl mutlu eden şey ebedi olandır diye.Bakın beş duyu organı da gün olur yok olur,bir avuç toprağa denk gelir.Ama ruhani olan her şey ebedidir,bizlerin de ebedi olanı tanıyıp onu keşfetmesi gerek.Bizlere gerçekler gerek.Bir illüzyondan ibaret olan bu hayatın görünmeyen sanılanlarını keşfetmenıin vakti..Haydi insanoğlu aslını ara.Aslım ne diye sorma…Biliyorsun ki senin aslın ,senin özün, SEVGİ ve MERHAMET…