Duygular Senfonisi

Yitik bir aşkın efsaneleşmiş kahramanı olsun bana kalan
Çöllerde susayan ve aşkla yanan
Kiminin kadehi, kiminin sazı olsun susmayan
Savrulsun aşk Dünya döndükçe
Ve sen ol yollarımda kaybolan
Bense seni arayan…
Söyle bana hadi
Ne bize bunları yaptıran?”

(A) : Gündüzleri geceye katıyor işte zaman ve ben insanoğlunun tükenmeye yüz tutmuş bir cinsi olarak azalıyorum kendimden sanki her an. Bir yanımla arıyorum, var diyorum birileri mutlaka bu eli tutacak olan, anlayan, kanatmayan... Var, biliyorum. Tökezleyip yüz üstü yere düşüyor ama yaralarımla kaldığım yerden devam ediyorum durmadan. Eksiliyorum ama vazgeçmiyorum.

Var çünkü birileri, biliyorum. Ben şu an sadece her şeye uzak ve yalnız bir bedenim aşka susayan. Bu ufaklık bu ruhu kaldıramaz kavuşmalar olmadan. Bıkmışım zaten şimdiden, her bir yanımız yalan. Yalan... Ama düşlüyorum ben düşlerim düşmeden gözlerimden, umut ediyorum ezelden. Var birileri, biliyorum derinden.

Hadi bekliyorum; nerdesin, sözcüklerime dokunacak olan?

Konuş ne olur bari sen, düşlerimdeki sessiz kahraman!

(L) : Salıver yüreğinin korkularını gecelerime. Dağ gibi yanında durayım sevgili.Irmak gibi akayım gönlüne. Acılarına kilit vurayım, şiirlerimle yüreğinde saltanatlar kurayım. Kalelerimin anahtarını yüreğine, ellerine teslim edeyim.

Yüreğim mevsimlerin en hüzünlü zamanlarını yaşarken, bedenimi öyle bir kor sarar ki, değil midir sevda ? Yangını yüreklerden kıvılcım gibi kelimelere dökülen. Tenin yangını, kınalı saçlarının lodosa kapılan yasemen kokusu değil midir sevda? Lal renkli güllerin yüreğimize süzülmesi değil midir?

Yarınlarımız güneş ırmaklarının üzerinden yükselirken titrek ellerim, firari gecelerimde sürgün kaçışlarımda… Tutunduğum sazımda, ellerimde kan. Yüreğimde sen,dilimde ağıtlarımla koşarım sana.

Yüreğini aç bana nakış nakış işliyim şiirlerimi, içinde büyüyen sevda tohumlarını serpeyim bahçeme. Düşlerini çiziyim gece karanlığında sevdamın tuvaliene. Gök mavisinde martılarla süzülelim.

Güzelliğine şiirlerle dokunayım, karanlık tapınaklarını kuşatayım Sevgili

Yüreğime gözlerinle,
Bedenime nefesinle,
Buz mavisi ülkende, yağmur grisi hüzünlerinde, lacivert yıldızlı gök kubbenin altında sevdam ol.

(A) : …ve çekiliyorum kabuğumdan. Biliyorum, buydu doğru olan. Korkuyorum hala, ama canımı yakmayacak yaşanmamışlık senin ayrılığın kadar. Umut edeceğim ben hep gitsen de, kalsan da hiç usanmadan. Hayal kırıklıklarıma bulanmış vaatlerinde dans edeceğim ve gözyaşı dökmeyeceğim gidişinin ardından.

Sen ki düşlerimden çıkıp gelen sessiz kahraman…

bir toz zerreciği…
bir de ayrılık gerçek olacak, yalan olmadan
…ve her daim
sen geçeceksin
kanımın düşmeyen damlasından.

Aksel Meray & Levent Akgül