Kamuran önce sesli okudu şiiri

BİRGÜN BENİ ÖZLERSEN
Birgün olur da beni hatırlarsan...
Denize sor dalgalarda gözyaşım var
Nereye gittiğimi öğrenmek istersen...
Martılara sor onlara sana söyler
Birgün olur da beni özlersen
Dağlara sor,taşlara sor
Onlar beni sana hatırlatır
Birgün olur da beni istersen...
Erik çiçeklerinden gelinliğim
Şeftali çiçeklerinden taçım olsun
Bahara sor,kırlara sor beni
Beni bilenlere sor
Seni sevdiğimi onlar söylesin
Kokumu duymak istersen...
İğde ağaçlarında var kokum
Baharda çiçek bahçelerinde
Lalelerde, sarı zambaklarda gülüşüm
Birgün beni özlersen...
Selvi ağaçlarının altında ara
Güllerle çevrili yollarda ara
Sana gösterirler ,bulurlar onlar beni.

Kamuran şiiri okuduğu zaman gözyaşlarını tutamadı.Ne demekti bu ? Melek te muhtarda ağlıyordu.
Kamuran defterin yapraklarını açıp okumaya başladı.İlk sayfalarda bu köye gelişini; nekadar mutsuz olduğundan bahsediyor; sonraları tabiatın güzelliği,köylünün yakınlığı derdimi biraz azaltıyor diyordu.
Sayfaları gelişigüzel okumaya başladı.Hep dertli olduğundan sözediyor; başkalarını mutlu ederek avunduğunu yazıyordu.
Kamuran son sayfaları çevirdi;onun gelişini ,ne çok sevdiğini anlatmıştı.
Sayfaları çevirdikçe...
Hergün perişanlığım artıyor;tam sevip sevilecek çağda ölümü düşünmek nekadar zor...
Bir sayfasında da...
Ölmek istemiyorum; ama yapacak birşeyde yok ki...Kamuran içtiğim ilaçları nekadar merak ediyor; bir bilse... ama bilmeyecek.
Kamuran şaşkın son sayfayı çevirdi...
Artık burada kalmayacağım; gideceğim.Ne olursa olsun bu melun derdi vücudumdan atmak ameliyat olmak istiyorum.Çok riskli diyor doktor, yüzde elli yaşama şansım varmış.Bunu senin için...Kamuran senin için kullanacağım.Bu ameliyatı senin için oluyorum.Eğer yaşarsam...sana bir can borcum olacak.Yaşamazsam...beni affet; söz vermiştim seni üzmeyeceğim diye.Sözümü tutamadım derim.
Kamuran seni çok sevdim;biliyorum sende beni sevdin.Şu kısacık zamanda güzel günler geçirtin, çok teşekkür ederim.Dilerim sende çok ama çok mutlu olursun.
Melek le Kadir Bey e de sonsuz teşekkürler...
Daha okuyacak yerler vardı ama...Kamuran ın gücü yoktu.Ayağa kalktı.
"Ben gidiyorum; onu bulacağım."
Muhtar" Bende geliyorum; o zor günlerimizde hep yanımızdaydı. Şimdi sıra bizde;Melek hanım Kadir bey e söyle camide üç gün üç gece kuran okunacak, Ayşe nin iyi olması için hiç durmasın
herkes elinden geleni yapsın. Bütün köylüye duyurun, kızım için hayırlar yapılsın,dualar okunsun.Biz doktor la İstanbul a gidiyoruz.Gerekirse diğer köylerede söyleyin."
"Hadi doktor çabuk ol."
Kamuran şaşırmış muhtardan böyle bir şey beklemiyordu.
"Sen de mi geliyorsun?"
"Evet geliyorum."
Hemen toparlandılar, Kadir onları şehire kadar götürdü.
Köyde herkese duyurulmuştu."Ayşe öğretmen çok hasta, İstanbul a ameliyat olmaya gitmiş; dualar okunsun,hayırlar yapılsın diye.
Kuran okumayı bilenler camide toplandı, hatimler başladı.Bütün köylü Ayşe öğretmenin iyi olması için dua ediyordu.
Doktor ve muhtar İstanbul a indiler.
"Nereden başlayacağız oğlum? " dedi muhtar.
Kamuran yollarda birkaç arkadaşını aramış ; elinde birtek ipucu vardı.Ayşe günlüğünün bir yerinde senin hocan benim doktorum ; diyordu. Ama hangi hoca? Adını yazmamıştı.
"Bütün hastaneleri dolaşacağız,önce üniversiteden başlayalım."
Hastaneye varınca birkaç arkadaşını bulup durumu anlattı.
"Beyin ameliyatı...beyninde ur var."
Herkes birbirine telefon edip araştırıyordu.Kısa zamanda da bulundu.
Kamuran la muhtar hastaneye koştular,girişte Ayşe nin yattığı yeri sordular.
"Yoğun bakımda bugün üçgün oldu ameliyat olalı, ama hala kendine gelemedi."dediler.
"Doktoru...doktoru kim " diye dordu.
"İhsan Bey mi tamam benim hocam.Bende doktorum ve hasta çok yakınım hem doktoru hem onu görmek istiyorum."
"Dördüncü katta" deyince...hızla yukarı çıktılar.
Doktor da Kamuran ı görünce tanımıştı.
"Gel bakalım delikanlı, bizim Ayşe kızımıza hayat veren sensin."
Kamuran muhtarı tanıttı, Ayşe nin durumunu sordu.
"Mücadele ediyor...yaşamak için mücadele ediyor."
"Görmek istiyorum, neolur yanına gideyim."
Doktor "peki" deyince...
Muhtar"Bende görmek istiyorum, kızım burada olduğumuzu bilsin."
"İyi de yoğun bakıma girmek yasak."
"Yanlızca birkaç dakika..."
Yoğun bakım kapısının önünde kalabalık bekliyordu.Doktoru görünce hepsi ayağa kalktılar.
Doktor"Kamuran beyle muhtar gelmiş."
Ağlamaktan gözleri şişmiş insanlara döndü.
"Kamuran oğlum bunlar Ayeşe nin annesi babası ve akrabaları."
Kadıncağız Kamuran a sarılarak:
"Sağol oğlum...kısada olsa kızıma mutlu günler yaşattın çok sağol."
Herkes ağlıyordu.Kamuran la muhtar ayaklarına galoş takarak sessizce içeri girdiler.
Ayşe makinelere bağlı ağzında hava , yüzü solgun, gözleri kapalı öylece yatıyordu.
Kamuran" Ameliyat nasıl geçti? Alınan parçanın sunucu nasıldı ?" diye sorular soruyordu.
"İyi huylu gibi ama, zorlu bir ameliyattı;uzun sürdü.Yine de çok umutluyuz."
"Peki niye kendine gelmedi?"
"Bunu bende anlayamıyorum; artık kendisine gelmesi lazım .Üç gündür bitkisel hayatta."

DEVAM EDECEK...

AYŞE KARAN