Evet, artık ben yaşlanıyorum. Yalan değil, yüzümdeki her bir kırışıkta senin imzan var. Belki hiç kimseler artık selam bile vermez bana. Yakında unutulur giderim bende her garip âşık gibi. Yine de beklerim seni, Azrail’in ölümü beklediği gibi… Ama unutma, bir farkım var diğer insanlardan “sadece seni severek yaşlanıyorum!”

Günlerdir ruhumu bedenimde hapseden bir nedensellik var, bir türlü bu acının içinden çıkamıyorum. Sevince çok garip oluyor insan. Kaybetmekten o kadar korkuyor ki söylenebilecek ne kadar sözü varsa hepsini demliyor. Günlerce, bazen aylarca sürüp gidiyor bu demlemeler… Sonucu ne sen sor ne de ben söyleyeyim. Aşk, artık bir ızdırap bu bedende!

Sebebi yok öyle sevdaların. Ucu bucağı yok! Bambaşka bir şey yazsan az, yazmasan daha da bir zarar. Tut ki yarın kıyamet kopacak. Herkes kendi derdine merhem arayacak. Analar evlatlarını tanımayacak. Babalar hıçkırıklarda boğulacak. Ya ben senin derdinle kendimi unutmuşken, nasıl beni tanımayışına merhaba diyeceğim. Nasıl karşına çıkıp da seni sevmiyorum diyebileceğim. Yapabilir miyim bunu, bir kıyamete değişebilir miyim seni ki ben yokluğunda bin kıyamet devirmiş garip bir kul iken, bir dünyanın yok oluşuna mı aldanacağım. Söyle sevgili benim dermanım sen değilsen, bu cehennem ateşlerinde yanmayan bedenimin ruhu nerede?

Ah benim esmer tenine cennet toprağı saklanmış yârim. Ah benim siyah dalgalı saçlarında iblisin yolunu kaybettirenim. Beni neden bu dünyadan uzaklara attın ki, şimdi evrenin hangi sonsuzluğuna anlatırım seni ben! İnanırlar mı dersin? Ya biri çıkarda yolumdan çevirirse, ya ben tam da “bulmuşken seni” dediğim anda tam ters yollara saparsam. Ya prangalar vurulmuş esirler gibi dört okyanus devirirsem rotası şaşmış teknelerde. Ya unutursam seni sevdiğimi… Ya biterse alacağım son nefes bu fani hayatta. Söyle unutur musun beni, düşünmezsem seni bir an bile?

Sen, beni bana anlatan bir meleksin
Ecelimi zorlayan onca derdin içinde
Yalnız birine kanardım
Ki yalan değildi
Sendin, her halükarda beklenen…

Yani ne söylesem aptallığıma güleceğim
Köşe başlarında saklandıkça yüreğim
Gel, gel hadi!
Anlaşıldı / inadına tepinecek bu aşk bende...

Ve sen gelincik bakışlı yârim
İçimde o kadar bolluksun ki
Yalnızlığımı bile kalabalıklaştırıyorsun
Biliyorum, zaten bildikçe var oluyorum…

Emre Onbey