Ben beni nerede arayayım derken,
Yanık türkünün kahreden hasretinde,
Dertli çalan sazın tınısı ben.
Yüreği yanık ananın,yavrusuna sarılan özlem ben,
Ağlayan çocuğun gözyaşında,
Yüzü hüzünle bakanın gözü ben.
Ellerini isyanla açan,
Yari saran bedenin kolları,
Can havliyle sokağa fırlayan,
Feryat figan bağıran,
Çaresizliğin penceresinde inleyen yine ben.
Yuvasından uçsun diye itilen yavru kuş,
İhtiyarladı diye petekten atılan arı,
Hazan mevsiminde dalından düşen yaprak,
Rüzgarla savrulan toprakta ben.
Efkarla çekilen sigaranın dumanı,
Hüzünle yağan yağmurun damlası,
Yüce dağların karı,boz bulanık selleri,
Yüreğinde bin bir yarası olanda ben.
Ve ben ustanın dediği gibi.
Aç tavuğun düşünde darı,Çuvalda saklanan mızrak.
Yüreği ile baş ademeyen, hayatla boğuşup,boğuşuğ yere düşen,
İflah olmayan,ders almayan, HATADAR da benim ulan,
Ben,ben,ben.
"DAĞ DA HERKES EVLİYA OLUR"