Hayata olan güvensizliğim beni hep boş bir çukura attı. Ne kimseye güvenim ne de sevgim oldu oluşabildi. Kendimi kapalı kara bir kutuya attım, sakladım, gemici düğümü attım. Kimse kolayca açamasın, bulamasın diye …Taki sen hayatıma girinceye denk.
Buz kütlesine dönüşen kalbimi ve güvenimi kimseye açamazken, kendime bir şans verdim ve sana kalbimi sonuna kadar açtım.Aslalarımı, olmazlarımı seninle yıktım, güvenmeye çalıştım. Hatta o kadar ileriye gittim ki hayatımı birleştirmeye bile karar verdim, boyumu aşan sorumluluklar içerisinde buldum kendimi. Ama hiç şikayetim, keşkelerim olmadı.Çünkü beni gerçekten seveceğine,asla bırakmayacağına inandığım,hayat arkadaşım olacağına inandığım biri vardı hayatımda. Bunları yazarken, düşünürken ve yaşarken kendime inanamıyorum. Önceme ve sonrama bakıyorum da kendimden ne ödünler ne savaşlar vermişim.Ama şu son cümlelerimi yazarken içim,canım çok acıyor,ellerim titriyor.
Uğruna, kendimden fazlasıyla ödün verdiğim, tüm sorunlara göğüs gerdiği, tüm olumsuzluklara kalkan görevi üstlendiğim,en kötüsü hayata, insanlara güvenemezken hayatıma ansızın girene, bir parçamı verip sonucunda en ufak sorunla pes edip bitirmek istemesi kalbimi,canımı çok acıtıyor.Normalde durup düşünüldüğünde çekip gitmem gerekirken neden durdum, neden sakindim, neden “tamam bitsin” demedim bilmiyorum. Vazgeçilmez olduğundan mı hayır, özüne güvendiğimden. Ama sabırlı, sakin oluşum bitirmeyişim bir işe yaramamış ki ertesi gün yine aynı cevabı aldım.Gördümki artık yapılacak bir şey yok sessiz kaldım. Kişi bir gecede kafasını toparlayabiliyor mu?eğer toparlayabiliyorsa neden ertesi günü yine aynı cevabı alıyorum.Sonrasına bakılacak olunursa bir sonraki gün elinde çiçek, kapımda o an ne yapabilirsin ki;kalp kırık,kanat kırık, güven yok olmuş, gönül yorgun, hak etmeyiş,hazmedemeyişler var.Dil affetse de kalp,mantık kabul etmiyor. Bu sefer kuracağın hayatı hep acabalarla mı keşkelerle mi diye düşünüyorsun, ayrıca o kaybolan güven kısa sürede nasıl oluşturulabilir, nasıl hazmedilebilir, nasıl unutulur, unutulsa da o izler hep kalacak o an için nasıl ne yapılabilir. Akışına bıraksan ya daha da mahveder arap saçına çevirirse o zaman hangi güç, hangi kalp, hangi mantık toparlar kabul eder. Off insanın mantığı ile kalbi arasında kalması ne zor şey,ne bulunmaz bir çıkmazmış. Hayat bu kadar zor mu hayatta kimsenin bir eşi yok mu seni anlayacak sırtını güvenle yaslayabileceğin, gözlerine batkımı seni anlayacak seni gözünden sakınacak tam güven tam sevgi verecek yok mu …… 11/01/2011 SALI