Bu Yürek Çok Sevdi

Ayağa batan taşlar gibi tek tek ayıklamaya çalışıyorum duygularımdaki rahatsızlıklarımı. Koparmaya çalışıyorum yüreğimdeki yalancı sevdaları, riyakar ruhları..Mutluluk çerçevesinde sergilenirken fotoğraflar, yaşanmışlıkları silgi ile silmeye çalıştım kaybolmuş zamanlar içerisinde.
Sevginin mezarını kazarken tırnaklarınla, yüreğinde içinde bıraktın. Tam kapatmadın, kapatamadın, nefes alabilmek için açıklık bıraktın. Ölmedin, öldüremedin.
Beyninde mesken tutmuş soru işaretlerine cevap bulamadın, içinden geçenleri dillendiremedin. Özgür bıraksaydın yüreğini, kimseye duyurmadan sorabilirdi o.Sessiz soruların yanıtı da sessiz olurdu. Aklın bir adım geride dursa da, yüreğin yollara düşmenin sabırsızlığını yaşardı.
Yüreğim yapayalnız, yüreğim üşüyor. Yeni açmış baharın tomurcuklarının beklenmedik bir ayazla donması gibi kalakaldım. Umut yüklü sevinç damlacıkları bir anda kurudu. Gül yapraklarıyla donatılmış sırça köşküm gidişinle yerle bir oldu.
Güneşin kızıllığı çökerken gökyüzüne son bir veda ile bakar biten güne. İçinde pişmanlıklar, hüzünler umutlar ayrılıklar bırakarak. Hüzünlü bir şarkıdır gün batımları. Filmi başa sarıp tekrar tekrar izlemek gibi…
Yaşadığım zaaf anlarımı zihnimden silmeye çalışıyorum. İçimde yabancı bir sıkıntının tohumları, duygularım allak bullak. Pişmanlıkla az çok tanışmış olan yüreğim, isyanlarda. Acıyı göğüsleyemiyorum, hafifletici yollar bulup çıkararak dayanılır hale getirmeye çalışıyorum…
Oysa sen benim gözyaşımla baktığım pencerenin ardındaki flu resim olarak kalacaksın

Sabır ne kadar büyük bir sınavmış,
Özlem ise insanın canını nasılda yakarmış

Fatma Avcı 24.12.2010