Büyüdükçe güçlenir insanlar.Oysa ben en büyük gücüm olan ‘seni’ kaybediyorum.Hatırlıyorum ekim rüzgarları eserkendi senin beni terk edişin.Ölümünden sonra elimi hiç yıkamadım.Çünkü ölmeden önce son kez tutmuştun elimi.Şimdi yakılmış cesetler gibi kokuyorum.Ölümünde senin gibiydi. Sessiz…Ölmeden önce öyle bir bakışın vardı ki…Çok acı çekiyordun..Azrail sana gülüyor.Sonra gidiyor.Yine geliyor.En sonunda seni benden alıyordu sevgilim...
Ve acı çekme sırası bana gelmişti..Bazen düşünüyorum da Azrail benim canımı alırken diğer insanlara yaptığı gibi sırıtmazdı bana..Hatta oturup ağlardı .Zaten ekim rüzgarları eserken almıştım bu adamın canını. Bir daha almak olmaz deyip giderdi belki…
Belki gün gelir seni bana geri verir melekler.Cehennemin kapısında bekle sevgilim .Yarına kalmaz gelirim.