hayatimin 41 yilinda hep hayati ve yasadiklarimi sorguladim.neden hep hata yapiyorum diye kendi kendime cok fazla kizdim.basarili olmak ve hayallerini gerceklestirmek her insan gibi benimde hayattan istedigim seylerdi.ancak hep yarim kaldi hayallerim.ulasamadim hayallerime ve zaman zaman kendimden nefret ettim.neden olmuyor neden diye.belki de gercekten cesur olmadigim icin bunlari yasadim.bugun su anda hayattaki en buyuk odulum kucuk kizim ve esimle mutluyum.hayatin bana verdikleri icin ve basaramadiklarim icin kendime kizmayi biraktim artik.yarinlarin ne getirecegini bilmeden bugunu guzel gecirmeye calisiyorum.umutlarim var yarinlarla ilgili gelecekten.hayattan ve kendimden vazgecmiyor ve basarisizliklarim icin hayata tesekkur ediyorum.nedensiz hic bir sey olmazmis yasadiklarimin nedenleride icinde gizli olsa gerek.sorgulamak ve kendime kizmak yerine kabul etmeyi ve yasamayi seciyorum.hatalar yapmak demek bir anlamda yasamak demek.insan yasayarak ogreniyor her seyi.kimin neden nasil yasayacagini hayat belirliyor olsada mutlu olmayi secmek bizim elimizde olan bir sey aslinda.bu aralar her seyi akisina birakmis bir sekilde yasiyorum.yuregimi yakan hasretlerim var uzaklarda.beni ozleyen kizim ve oglum.beni bekleyen annem ve babam.iste hayatimin ozeti.