Seni Şavşat’ta sevdim…
Gözlerine orda vuruldum…
Beni vuran silah gözlerindi…
Kurşunu ise bakışlarındı…
Sana çok fena vurulmuştum...
Ne öldürdün ne de güldürdün,
Aynı zamanda yıllarca süründürdün.
Senin o acı sözlerin…
Yıllarca yaşayacağımız ayrılığın…
Habercisiydi.
Belki de seni deliler gibi…
Seveceğime ihtimal vermiyordun,
Belki de küçük görüyordun…
Ama felek sana öyle güzel ders verdi ki…
Midyat’a pirince giderken evdeki bulgurdan da oldun...
Bütün ümitlerin suya düştü, yaptığın hesaplar alt üst oldu.
O çok güvendiğin ve uğruna beni harcadığın kişi de seni beklemedi ve evlendi.
Son ümidin ben idim...
Beni de bulamadın ve beni çok aradığını duydum,
Fakat çabaların boşunaydı...
Kalbi kırık sevgilindim, beni bulamazdın.
Kendini de beni de yaktın…
Bilmem şimdi nerelerdesin?
Sana şiirler yazdım,
Seni unutmadım,
Buna rağmen seni hâlâ affetmedim.
Ömrümüz sona doğru ilerliyor,
Dilinle dediğin ve hakkında bir çift kötü söz söylediğin babam, yok artık.
Bakalım mahşerde nasıl hesap vereceksin?
Hesaptan kaçış yok artık.


Alptekin yazar
Şavşatlı.
09.01.2011