Bir sabah kalkacamayacagım yerimden
Kahvaltı hazır.. Gazete yeni
Ruhum gitmiş üzerimden
Bedenim soguk taşlaşmış bedeni
Göreceksin..bakacaksın..
Belki de sesinin cıktı kadar bagıracaksın..
Diyeceksin..-hani beni bırakmayacaktın-
Ben sessiz. Bakacagım gözlerimi kırpmadan
sarılacaksın bana..
Son sarılma olacak...
Duyacak bu dügünümü dostlar düşmanlar
Kimi diyecek -iyi insandı-
Kimi diyecek-daha gençti-
Anlatmalar olacak arkamdan iyi kötü
Ben artık umursamayacagım..
Ne denilirse,ne yapılırsa
Ben o cocuklarım. Evlatlarım sevgimden
mahrum kalacak,saramayacagım onları
doya doya..
Yıkayacaklar o sıcak suya dayanamayan o bedenimi
Kapayacaklar o susmayan çenemi
kapayacaklar o bakan gözlerimi..
O beyaz,yakasız gömlegi giydirecekler
Koyacaklar o ata..
Götürecekler tuta tuta...
Son kez namaz kılacaklar..
Son kez görecegim dostarı
Kılacaklar namazımı evet son kez
-iyi bilirlerdi beni-diyecekler
Son kez ... Zamanla unutulacagım
Belki bayramda bir hatıralarda hatırlanacagım
Neyse bu haykırışımı kimse duymayacak..
Yerim hazır.. Biraz çamur olsada..
Koyacak beni bu yeni mekanıma
Belki dar ama olsun sonuçta benim
sonsuz evim ora benim
Belki teknolojili degil ama
karanlık olacak ama
benim olacak...
Kavga olmayacak sudan sebeblerden
neyse dünya hali malum..
Anlatmaya ne hacet..
Koyarlar sonra o mekana beni
sadık olan yarime kavuşurum
hasret giderirız.biraz...
Güneş benim için artık olmaz.
Ay benim için dogmaz..
İşte her şey artık benim acımdan başka
ÖLÜM... Ölüm.Tatmak cok güzeldi
Belki de yaşanmak bir tat...
Ölüm hep aklımda bilmem
bu anlatıklarım ne zaman gelecek başıma.
Ama gelecek..
Peki siz ne kadar düşünüyorsunuz bu günu
neden hatırlamak istemiyorsunuz..
Cok soguk degil mi?
Belki de çok acımasız.
Ama nereye kadar kaçacagız bu gerceklerden
ama gelecek..