Kış ayının ortası olmasına rağmen sıcak bir hava , bir Ankara ögleni...
Koşturarak yürüyorum öğle yemeğini arkadaşım Özlemle yiycem hızlıca ilerliyorum
Mağzanın önüne geliyorum beklerken onu kapkara gözleriyle çakmak çakmak bakışlarıyla bir çocuk sarılıyor bacagıma sonrada munzurca gülümsüyor. :)

Ne tatlı birşeysin sen diyorum. Sonra ordaki banka bende oturuyorum.
O öyledir kızım diyor anneannesi oldugunu ögreniyorum.
Devam ediyor: canayakındır Enes diyor.
Sonra sohbet ediyoruz Enes’in ...
Anlatmaya başlıyor : babası bıraktı onları diyor baska biriyle gitti .
Baska bi kadına takıldı gitti işte
O anda içim sızlıyor acıyor kalbim

O tatlı şeker çocuk suan yediği çikolatayla sevinç duyan Enes herseyin farkına vardıgında nasılda ezik büyüycek nasılda eksik duygularla yetişicek diyorum kendi kendime
Kadın anlatırken gözlerinden nasılda yaslar dökülüyor.Yüreğim hiç tanımadıgım bu kadıncağıs ve Enes için acıyor . :(
Sonra nasıl bir baba diye düsünüyorum nefsinin ve benciliginin yüzünden arkasında acı cekenleri göremiycek kadar kör diyorum.
Sonra Yaradan büyüktür herseyin bir çözümü vardır elbet diyorum
Yüreğimizde bi burukluk hissiyle ayrılıyoruz ordan .
Allahım diyorum sen herkesi hayırlı ve duyarlı insanlarla karsılastır
İnşallah diyoruz :))))


Açelya Çiçek