Hepimizin er ya da geç yaptıklarının bir muhasebesi olacaktır.Sevgide,sorumluluklarımızda,işimizde ,kararlarımızda yada yaşam tarzımızda.Bazen bencilliklerimizde agır basacaktır.Bırakın bir ömürü günlük ,sıradan yaşantımızda bile.Zamanı istikrarlı kullanmak,pişmanlıkları asgariye indirmek bazen elimizde olabiliyor.Karşılıgında öz verilerimiz oluyor şüphesiz ama manevi kazancımızıda hesaba katlamalıyız.
İstemesek de hepimiz ana baba.evlat,eş,arkadaş,iş,saglık yada demode ama güncel gelin kaynana sorunu veya benzeri olumsuzlukları ziyadesiyle görüyoruz.Sabırlı ve makul olmanın yanında kendimizi karşımıza aldıgımız insanların yerine koyarak degerlrndirmeli ve ona göre tepki almalıyız.Bu hem kendimiz hem karşımızdaki için daha az yıpratıcı olacaktır ve telafi imkanları saglayacaktır.Tüm kapıları bir anlık öfkeyle bir daha aralanmayacak gibi kapatmak sorun çözmez,mevcut sorunun sinsice büyümesini,içimizde kin ve nefretin beslenmesini,ve gereksiz yerlerde ve zamanda hiç de olmaması gereken patlamaların meydana gelmesini saglar.
Bir çok basit örnekler var.Örnek basit ama hayatımıza etkileri büyük olabiliyor.En süregelenlerden ve bir çok yuvanın dagılımına ve engellenemiyen parçalanmış hayatlara yol açan gelin kaynana,yada damat kaynana örnegine göz atalım.
Tamamen farklı iki insan gönül verip bir beraberlige karar veriyorlar.Bu karar yalnız onların degil bir çok insanın yaşam tarzını degişime ugratıyor.Ne kadar çaba sarfetsekte denge kurulamıyor.Şüphesiz her iki tarafında çabaları kanından canından çok sevdikleri evlatlarının iyilikleri içindir.Bu da tamam.Ama araya sen ben çalısını sokmamak gerekiyor.Eşlerde ailelerde dengeyi korumalı.Her ikisininde aileleri kendi dünyalarında önem taşır.Tıpkı evlatların onlar için oldugu gibi.Birinin öne çıkması onlara hiç bir fayda saglamaz.Ben bir eş olarak eşimi önemsiyorsam onun mevcudiyetine neden olan ve onu bu güne getirip bana teslim eden ailesini yok sayamam.Eşim için de aynısı olmalıdır.
Eger bir ana baba isem gözüm gibi baktıgım ,her türlü olumsuzluklardan esirgedigin evladım kendine eş diye birini yaşamına soktuysa, onu mutlu edecek insan diye düşünmeliyim.Ortak konu nedir burda sevdigimizin mutlulugu,huzurudur.Öyleyse verilecek tek şey sevgimizdir.Ne gereksiz endişeler nede bir takım gaibiyet hırslarına kendimizi teslim etmemeliyiz.Bir tarafın horlanmasının yada diger tarafın kurdugu düzenin sarsılıp dagılmasının hiç bir güzel getirisi yoktur.Ve hiç unutmamalıyızki onlarda bizim geçtigimiz aşamalardan geçecek,bizde bir zamanlar onlar gibi düşünüyorduk.
Bende güllük gülistanlık bir dönem geçirmedim.Belki yapabilecegimden de çok fedakarlık ettim bu gün otuz yedi yıla giren evliligimde.Çok yıpranıp,çok üzüldüm.Ama yaşadıgım huzurlar ve göz ardı etmedigim duygular vardı hep aklımda.Eşim benimle mutlu ama ailesini de istiyor.Dogal degilmi.Yerden ot gibi bitmediki.Bunları bende istiyorum kendi ailem için.Eger biraz anlayış ve saygı ile,bazı esnek davranışlarla eşime bu mutlulugu verebileceksem, tüm hayatımı paylaşacagım insanın ve evlatlarımın ,kendimin refahına katkısı olacaksa biraz müsahamakar olmanın ne zararı varki.Hatta uzun bir zaman bu güzel davranışlarımızın karşılıgını da göremiyebiliriz.Ama yinede bir manevi huzur vardır yaşadıgımız.Gerçekten denedim,bunu eşimde görür bilir ve benim iyi niyetime inanıyordur.Pişman olacak ve düzeltmiye çabalıyacagın benden kaynaklanan sorun yoktur. Zaman ve sabırdır bundan sonra lazım olan.
Benim belki otuzyedi yılımı aldı ama bu gün geldigim noktadan çok mutluyum.Eşimin güveni,sevgiside benim,ailesinin takdiride benim.
Asla bana bundan sonra olsa ne farkeder olmasa ne farkeder demeyin.Ben daha derin nefes aldıgımı ve dogru yol izledigimi bir kez daha gördüm.Kimsenin birbirini kanki gibi sevmesi gerekmiyor.Yanındaki hayat arkadaşına deger vermesi ve saygıyı asla elden bırakmaması gerekiyor.
Şu an ben kayınvalideyim eşim kayıpeder.Bir kez daha şuna dogru karar verdigimi anladım.Ben ne isem karşımdakide odur.
İşin garibi gözümüzde büyüttügümüz dünya büyük,hayat uzun fikrimiz çook yanlış.Büyük olan o yumruk kadar yüregimiz ve daim olan o yüregin içine sıgdırabildigimiz tarifsiz sevgidir.Paylaşımı bilemezsek bizde,sevgvdiklerimizde acı çekmeye hep hazır olmalı ve müsebbib aramamalıyız.Zira arzuladıgımız bu degildir.
Herkese şu küçücük dünyada ve bir nefeslik ömürde,doyumsuz sevgiler dilerim.

Sergül kandemir. 06.01.2011 Ankara