çığlıkların gerildiği çarmıhın öyküsü...


sokak sokak bağırtılar kopardı
yürekte köz harlanmayı beklerken
kan sızardı kıvılcımlaşan gözlerden
kucak dolusu umut , göz alabildiğince hayal
sevda adına sırıtkan yüzlülere inat adımlar atardık
kahpece kurulmuş pusulara inat dik dururdu başımız
yürürken karanlığın bağrında
heybetimiz titretirdi dağı – taşı...

faildik...
meçhuldük...
firariydik...

fermanlar yazılmıştı kurşun soluğu direnişlerimize...

türküler söylerdik koyu kızıla çalan günlerde bile
“çanakkale içinde aynalı çarşı / ana ben gidiyom düşmana karşı”
“ git oğul “ derdi memleket bakışlı anam...

niceleri düştü yüz üstü
diz kırmadan
boyun bükmeden düştü canlar...

yemin verdik gökte asılı yıldıza
güneşe – ateşe
yemin verdik akan kana
bayrağa
silaha...

ölüm göz kırparken eylül sehpalarından
çığlıklarımız çarmıha gerilirken
dudak kıvrımı gülümseyip haykırdık...

VATAN SAĞOLSUN...


27.10.2007 - Kartal