0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
823
Okunma
Ta,
Ötelerden çağırdıydık seni,
Geleceğin koynundan alıp,
Şimdiye getirdikti.
Geçmek bilmediydi,
Zamanın dokuz ay on günü
Nasıl hasretliydik bilsen,
Baban ve ben…
Ve doğdun…
Titrek ellerimizle dokunurken tenine,
Dünyalar göz göze geldiydi gözlerimizde.
Yarab! bu ne güzellikti böyle...
Elif dedik! baharlarımızın ilk çiçeğine….
Sabahlarımız sendin artık, gecelerimiz de.
Seninle öğrendiydik, ağlamanın dilini de
Sıcak havlular koyup küçücük karnına,
Uğraşırken kesmeyi, gözündeki sicimleri,
İlk dişini görmenin heyecanı neydi öyle…
Kaç yemek yakışım, kahvaltıya talim edişimiz
Emeklerken seninle halı üzerinde…
İlk aşın, ilk iğnen
Dudağını bükerken
Çözülüşü dizlerimin…
Koynumuzun en kuytularına saklamamız,
Uykunu böler diye
Duvardan
Saatin pilini çıkarması babanın
Nurcan Yalçin
