Güne sıcacık bir gülümsemeyle başlamak,perdelerin arasından yansıyan pırıltılarda akıp gitmek,yaşamın bize sunduklarına şükredip bir sonraki güne umutla bakarak uyanmak.. Hangimiz böyle başlıyoruz güne?Aslında haksızlık etmemeliyim.Tabiki her sabahı şevkle karşılayıp günlerini mutlulukla geçiren insanlar da vardır elbet.Hatta tanıdıklarımız arasında da rastlarız onlara.Bakışlarında saklanmış o sıcacık ,kendisiyle barışık haller ısıtır,ışıltıları sarmalar.Onlar sorunlarını karamsarlığa bürünmeden ,umutlarını yitirmeden çözerken başarısız oldukları durumlarda aldıkları derse odaklanarak ve bu dersin bir sonraki başarısına katkı olacağına inanarak yollarına devam ederler. Ama çoğumuz kötümser düşüncelerle bir sonraki adıma geçer hatta geçip geçmemekte tereddüt eder bir müddet sonrada geri yeknesak adımlarda kalmaya karar veririz.Böylesi daha güvenlidir;her zaman için en kötüsüne hazırlıklı olmak gerekir düşünceleriyle ömrümüzü tüketip dururuz.Toplum buna gerçekçilik der.Bizse bu negatif koşullara dayalı düşüncelerin ardına saklanıp yaşamı bambaşka yönleriyle keşfetme hazzını görmezden gelerek sadece izleyerek hayatı erteliyoruz.Hiçbir şey sizin düşünece ve duygularınızın aksine gelişmiyor.Önce kabul edip düşüncelerinizden sorumlu olduğunuzun farkına varın(nil gün,kuraldışı ve ötesi).Harekete geçmekten ve risk almaktan korkmayın.Başarısızlığın,hatanın olmadığı ,yaşanan her olayın armağanıyla geldiğini düşünerek ilerleyin.