,
Çok akıllı,becerikli,işin erbabı bir bahçıvan varmış.

Taşı sıksa suyunu çıkarır cinsten.

Bir gün peri padişahının kızı çıkmış bahçıvanın karşısına,
gül budamasını,meyve yetiştirmesini bilenlere hayranlığını anlatmış,anlatmış...
ahhh..demiş,
bir daha dünyaya gelsem senin gibi güller yetiştirsem...

Kabul etmiş bahçıvan ...Sen böyle istekli olduktan sonra ...

Yıllarca her sabah bahçıvandan önce bahçede onu bekler olmuş
sorarmış bahçıvana nasıl olur diye..
.anlatırmış öğretirmiş
elini tutmadan, gözlerinin içine bakarak...

öyleki..
onu dünyanın en iyi bahçıvanı yapmaya kararlıymış.
öylede olmuş
.prenses sorarmış neden bana en iyisini öğretiyorsun?
..
çünkü sen yeteneklisin ..
sen..
sen.



Derken... saray güllerden çiçeklerden geçilmez olmuş...
namı uzak diyarlara ulaşmış prensesin.. .
.. kaf dağının gülcüsü...

kızcağızın biri sormuş prensese :

neden bu kadar iyisin neden en iyisi sensin?

gülümsemiş prenses.....

nasıl anlarsan öyle işte.....