Neleri sorgularız?

Zamana ve mekana göre değişiyor... Kendimizi sorgulamaktan başlayıp sevdiklerimizi sevmediklerimizi yaşananları yaşan(A)mayanları nedenlerini hayatı eşi dostu arkadaşı çevremizdeki en yakın kişilerden uzanan bir zincirle en uzak mesafeye kadar herkesi sorguluyoruz. Hiçbir şey bulamazsak zamanı sorguluyoruz.

Zaman zaman doğrularla yanlışlar yer değiştiriyor. İnsanın bütün bildikleri bir anda tepetaklak oluyor. Böyle hissetmemizin nedeni zaman mı yoksa biz miyiz ? Değişen nedir de insan sürekli farklı duygular içine giriyor? İnsanın korkuları bile zamanla değişiyor.

Kusura bakmayın arkadaşlar dostlar ama bugün bana katlanmak zorundasınız... ağlak bir istanbul sabahında başlamış bulundum ve yazının devamını şu an inanın ben bile bilmiyorum...

Nelerden korkarız?

En çok değer verdiğim insanlar tarafından yanlış anlaşılmaktan korkarım. Hiç anlaşılmasam umurumda olmaz ama yanlış anlaşılmak benim yaşam enerjimi tüketir.

Karanlıktan da korkarım korku filmi izlemekten de. Fareden börtü böcekten de korkarım. Köpekten korkarım küçük büyük fark etmeksizin. Üstelik bahçeli evde büyüyüp her türlü hayvanatla iç içe yaşadığım halde...

Çok sevilmekten korkarım. Bilirim ki insana en büyük zararı hep sevenleri verir... Çok sevmekten de korkarım bağımlı yaşamaktan belki üzülmekten. Bir de sevdiklerimi kaybetme korkusu var ki onu ne siz sorun ne ben söyleyeyim!

:) Sonra an gelir korkmaktan korkarım... Beni esir alıyor diye... Daha sonra içimde bir supergirl bağımsızlığını ilan eder. Korkuların yersiz olduğunu bazı korkularla cesurca savaşmak gerektiğini fısıldar kulağıma.

Şu an kendimden çok sıkıldım... böyle devam edersem bu yazının sonu gelmez dağıldıkça dağılır ve sizde bana “eeeeeee?” diye sormak zorunda hissedersiniz.

Eee si, iyisi mi ben bunu bir şarkıyla bağlayayım... Yoksa sabaha kadar burdayız...

ne gemiler yaktım/ne gemiler yaktım/o kadar yandı ki canım/sonunda karşıdan baktım/ne göreyim kendime yıldızlardan daha uzaktım

:) İyi bayramlar.