Aşk mı aslında bizi yoran şey sevgili..

İmkansız bir sevişme sahnesi canlanıyor her seferinde seni en yoğun hissettiğim zamanlarda.

Dokunamıyorum sana. Her ne kadar hayal kursam da, hissediyorum desem de dokunamıyorum işte sana.. Öpemiyorum o tatlı dudaklarını.. Dokunduğum sadece kendi bedenim, ve senin yerine koymaya çalıştığım “ Hayalet bir çift dudak, dudaklarımda hissettiğim”...

Yine de umutlar yaratıyorum polyanna misali.. Her şeye rağmen seviyorum seni... Her koşulda seveceğim biliyorum.. Sevmezsem ölürüm çünkü.. Korkum aslında ölümden değil.. Korkum sana tam anlamıyla sahip olamadan bu dünyadan ayrılmanın buruk acısından.. hani derler ya.. ’gidersem gözüm arka da kalacak..’ gözüm hep arkada kalmaya mahkum sanki...

“Başladığın yerde bitiyor benim için hayat, hayatın başladığı yerde de sen başlıyorsun...”

her şeye rağmen.. bunca yaşanan acılara rağmen.. olduğum yerde bekliyorum seni.... bekliyorum..
bekliyorum.. bekliyorum.. suskun, acılar içinde ve ölmeye razı bir idam mahkumu gibi.. ölmek için gönüllüyüm çünkü.. seviyorum seni... sonsuza kadar.. acılara katlanmak zorunluluğunu kabullenerek seviyorum seni..

“acıyı yaratan bizmiyiz. acıyan bir çift beden de, sürekli kanayan bir çift ruh.. ölmek isteği.. sonsuza kadar çığlık atmak hiç susmamak isteği.. haykırmak ve ciğerlerini, boğazlarını.. ses tellerini yerinden koparacak kadar çok haykırmak isteği...“
sesimi duyan var mıı! ! ! ...

içimde yankılanıyor sesim ve gelip tam ortasında patlıyor yüreğimin. canım çok yanıyor..
çok yanıyor..
çok yanıyor canım..

Sema ŞENER