ÖZGÜRLÜK.

İnsan hırsının, hasedinin,
Devletler gurur, kibir ve istilacı karakterinin esiri olmaktan kurtulmadıkça,

Yine insan ben deyip guru kimliği ile yaratıcısına rakibane meydan okuduğu, o benlik ile kendisini hemcinslerinden üstün gördüğü, üstünlüğünü sağlama ve ıspatlama zaafının esiri olduğu süre,

Benim deyip misafir ve emanetçi bulunduğu mülkü gasıbane işgal ettiği ve onu sahiplenip, diğer emanetçiler ile kavgasını verdiği müddetçe hiç kimse hiçbir zaman özgür olmayacak.

Özgürlük;
Sözlükte,
güzel bir tarif,
Dilde,
özlem dolu mutluluk veren bir söz,
Gönüllerde,
uzakta olsa ulaşılabileceği düşünülen bir hasret,
Şiirlere,
ruhtan taşıp gelen fiziği aşkın bir his,
Bir kara sevda olarak yaşayacaktır.

Özgürlüğü isteyen özgürlüğü katledenden başkası değil ise.
O’zaman özgürlük adına kim kimden ne istiyor.

İnsan zaaflarından özgür olmadıkça insanlık özgürlüğü tadabileceğini mi sanıyor?

Heyhat!

Amma yine de umutsuzluktan iyi deyip azıcıkta olsa Ö Z G Ü R L Ü K diyor.

Özgürlük türküsü söyleyen gönül erlerine özgürlüğün sınırsız ve sorumsuz bir yaşam değil, başkalarının özgürlüklerine saygı disiplini olduğunu hatırlatmadan edemiyor,
İşin edebiyatı ile sözde özgürlük için değil özde özgürlük için,
Herkesi özgürlüğe ve özgürlüklere saygılı olmaya davet ediyoruz.


Özgür bir dünya için;
Hırsından, hasedinden,
Bencilliğinden,
Kin ve düşmanlığından özgür insanlar olmadıkça,
Özgür olunamayacağının altını çizmeden de geçemiyoruz.

Özgürlük beniği terk edip biz olmanın adı olsa gerek.