Görüldüğü kadarı ile herşey bitti gibi ama umut bitmeyen bir su kaynağı, sürekli kendi kendini yeniliyor; herhalde benim umudum yenilenmeseydi yaşamam mümkün olmazdı.
Seni bukadar düşünmemim nedeni ne? Aslında bazen anlayaçak gibi oluyorum ama tamamı bana ait değil; çoğunluğu yüreğime ait olduğundan ve yüreğime ait olanların gerekceli kararları olmadığından anlayamıyorum. Anlamayı becerebilseydim sevgi olmazmıydı acaba, yada sevgi bumu, yüreğimi tutsak edip acı çektirererek beklettiren.
senden başkasını düşünemiyorum, senden başka biri ile hayatımın mutsuz gececeğine nerede ise eminim. Böyle neden oldu? Bu soru aklımın hep bir köşesinde ama cevabı olmayan bir soru. cevabı bulduğumda yüreğimde nekadar iyi niyet varsa idama mahkum edileçek ve zaten olmayan aşkın anlamı sonsuza kadar yok olup gideçek.
Bir sevgilim ve aşkım var oda sensin, ne söylersen söylersin, beni kırar, ezer bükersin ama ne yapayım yüreğim bütün dünyaya kapalı, ona dokunma seni nasıl biliyorsa öyle beklesin.