İnsan sosyalleşme güdüsü içinde yaşamaktadır. Oysaki en iyiyi de en kötüyü de sosyalleşme sonucunda elde edilir.Görülüyor ki çoğu insan sosyalleşmenin iyi yönünü;
Kültürü, sanatı, bilimi, saygıyı, sevgiyi gibi bir çok hoş davranışları uygulamaya koyamıyor.
Hatta kötü yönlere yoğunlaşmaya çalışıyorlar desek daha doğru olur. Büyüklerimiz;
"arkadaş edineceksen iyi çevrelerden edin" der. Doğru da der ama bu zamanda iyi çevre kaldığından bile şüpheli tüm insanlık. Acaba her şeyi değiştiren zaman mı, yoksa zamanda sürüklendikçe yıpranan insanoğlu mu?
Bu soruya vereceğimiz yanıt aslında çok basit. Zaman insanı sadece yaşlandırır.Akıl aynı akıl. Yani diyebileceğim zamanın etkisi olmaz hayat biçiminde. Ama zamanla beraber gelen şeylerin etkisi olur mesela teknolojinin gelişmesi artık saygı kavramını tamamen ortadan kaldırdı diyebilirim. Artık adam mesajlaşırken, sohbet ederken yüz yüze olmadığı için saygının el vermediği bütün kavramları kullanabilir. Bir arkadaşımın buna dair bir sözü vardı. "Yahu adama ne dersen de adam ekrandan elini uzatıp şamar mı atacak." diye. Haklı ama karşısında ki insan mı? İnsan. Karşısında kişinin duyguları var mı? Var.
Aslında sosyalleşmek ne teknolojiyle iyi bu zamanda, ne gerçek haliyle. Zamane insanlarından olmadığımızı zannederiz elbet.
"Ben ne yapıyorum, ne saçma işler bunlar, yahu bu adamlar ne konuşuyor." diyebiliriz. İnsan ne yola gittiğinin farkındadır ama yolun sonunu tahmin edemez. Bu yüzden doğru insanı, doğru sosyal bir hayatı kendimize seçmekten ve bu hayatta seçtiğimiz insanlarla beraber yaşamakta zorluk çekeriz.
Toplumdan uzak olmak iyi değildir, arkadaşsız, dostsuz sohbetsiz yaşam çok sıkıcıdır.Ama gerekirse toplumdan da uzak durulmalıdır. Toplum insanı çoğu zaman kötü yere sürükler, biliyorsunuzdur da farkında değilsinizdir ama özgürlüklerde kısıtlanır. Biz istemesek bile toplum insanı hayattan soğutmaya yeterlidir. Misal vereyim;
Moda dediğimiz takıntı tam bir toplum takıntısıdır. İsteyen istediğini yapar, giyer, içer, yaşar.Ama başkasının giyeceğine, yiyeceğine, yaşantısına el uzatamaz. İşte moda budur.Modaya uymuyorsan toplumdan uzaklaşıyorsun, toplum seni soyutluyor. Yahu bir insanın saçının uzun olmasından toplumun neyine ya da insanın sakalı var diye üstüne kes kes diye gitmek niye ?
Toplum özgürlükleri çoğu yandan kısıtlar. Biz bir özgürlük ülkesiyken, dinin, ırkın ve dilin özgür olduğu bir ülkeyken toplum yapısının bozulmasına kurban giden bir ülke haline geldik.
Şu sanal ortam bile bizi yaptırıma zorluyor;
İlk önce alıştırıyor, besliyor, heveslendiriyor hop! Sonra bir bakmışız ki sınırlanmış sevdiğimiz şeyler. Tekrar kullanmak için para isteniyor sanal ortamda. Biz kendimizi tuzağa düşürmedik mi? Kendimiz alışmadık mı ? Kurbanı olmadık mı?
İnternet, teknoloji iyi şeyler için kullanılmalıydı, herkes kârına çalışmaya başladı. İnsanların yararına kullanılmalıydı ki olmadı. Toplum tuzağı haline geldi.
Onun için eğer toplum üzerimizde yaptırım uyguluyorsa, özgürlükler kısıtlanıyorsa, aklımıza gelen her şeyden soyutlanıyorsak, öyle bir toplumda yaşamayalım. Toplum bizi soyutlamadan biz kendimizi soyutlayalım.
Sosyalleşme uğruna hiç bir özgürlük elden gitmesin, aksine özgürlük elde etmek için sosyalleşme elden gitsin.