Uçsuz bucaksız,sınırsız bir gökyüzü.Milyonlarca yıldızlarla dolu.Ama biryıldız varki parlıyordu ışıl ışıl,renga renk.Sanki gökyüzü sadece ondan oluşmuş sadece o varmış.Her şey karanlığa bürünüyordu.Ama o nöbet tutuyordu.Ben uykularımı rahat uyumum için.Ama bende rahat değildim.Ondan bu kadar uzak olmak beni yoruyor,düşündürüyordu.
Bu ışıklar bana göre değildi.Hele bu yaşam hiç bana uygun değildi.Ben sade bir köylü kızıyım .Belkide sıradan ama beni sıradan yapan içimdeki yaşadıklarımdı.
Geceleri sever oldum.Karanlıkları bekler oldum.Artık benim bir yıldızım oldu.Biraz uçuk kaçık birimiyim ne ufacık şeylerden nerelere merdivenler kurmuşum.Benim ki sadece hayal.Gerçek olmıyacak pembe bulutların üzerlerinde dolanıp ve ebruli renkli gökkuşağının altından geçmek gibiydi.Biliyordum ki düşünce canım acıyacaktı.Ama hayalleri dahi güzeldi.Ben geceleri sever olmuştum.Neden mi ?Sadece kendimle kalıyordum ve birde senin hayalin vardı.Deli kız diyorsundur bana şimdi sen.Olsun de birazda deliyimdir.Ama zararsız masum delilerden.Neden ,neden bu kadar uzağız mutluluğa,pembe bulutlara,ebruli gökkuşağına neden söyle canım neden..? Bazan yoruyor,düşünceler sızlıyor bütün benliğim.Gerçek şu ki sen yoksun .Uyan deli kız bu rüyadan kendine gel.Yıllar uçup gidiyor.Sen bulutlarda yıldızlarda koşuyorsun.Artık düzene koymalısın sende renkleri.Ama mavi hep saklı kalmalı bir yerlerde......ve martıları hergün sahilde bekleyeceğim.Camım açık olacak.En soğuk günlerde.Canım acıyacak ve senin yokluğunun acısını yıldızlara bakarak hissetmiyeceğim böylece...........A.SAKA