SEMİZ KURBANLIKLAR...

Aklının kesmediği yaşında alınmıştı evlatlığa...Şimdilerde yirmili yaşına geldiği halde bundan habersizdi...Aile bunu saklamak ile doğru bir şey yaptığını sanıyordu...Oysa her saklı şey birgün ortaya çıkmayacak mıydı?
Yoksulluk çektirmeyen aile sevgi denen duyguyu bir türlü verememişti.Eksik kalan bu duygu onu başka düşüncelerin içine sürüklemişti.Gittiği okullarda başarılı olma gayreti çoktu. Her istediği olsa da içindeki eksikliği biliyordu.Öncleri bunun adını koyamamıştı ama şimdi adını koyma zamanı gelmişti...
Nihayet bulduğuna inandığı şeyi isim olarak koyabilirdi.
Kaç bayramın kim bilir kaçıncısını kutlama hazırlıklarını yapanları gözlemlerken.Kurbanlık hayvanların pazarına uğramayı düşündü.Öyle de yaptı.Düşündüklerile gördükleri çok benzeşiyordu.Duyguları onu haklı çıkarmıştı.