seni çok seven bir adam vardı burada.
sana aşık.
sana can diyen, su ile aynı olduğunu düşünen, sonsuzluğu düşleyen ve senin için gerçekten savaşmış bi adam vardı karşında.
yeri geldiğinde dolan gözlerini saklamak için bakışlarını çeviren bir adam.
seni içinde masumluğu yapan, seni tutkusu yapan, seni hikayelerle anlamlaştıran ve senin "ilahiden" geldiğine inanan, sen gelmeden öncede seni kabul etmiş ve doğumundan varlığını hissetmiş bir adam vardı karşında.
sana berbat sesiyle şarkılar söylemekten çekinmeyen,sana en içinden gelen şiirleri yazan, sokaklara senin adını veren, yokluğunda gene o sokaklarda senin adını haykıran bi adam vardı...
seninle ilgili düşler kurarak uyuyan, yaşanılan her anı hafızasına kazıyan ve bunları yaşayarak bile mutlu olan ama bi yandan da daha fazlasını istediği için "isyana meyilli" bir adam vardı karşında..
ve tüm her şeyi bırakarak, belkide kendi karakterini ilk defa sağ sola atarak , insani duygularla yakalaşan- anlayışı benimseyen ve içindeki fırtınalara kendisi için üzülmesi gerektiği yerde;
bunu önemsemeyip esas önemli olanı, bunu sana hissettirmenin korkusuyla senin üzüle bilme ihtimaline odaklanan bi adam vardı karşında.
seni herşeyi yapan bi adamdı.
seni heryerde gören bi adamdı. gökyüzünde.. pencerede. yada izlediği bi filmde. yada başka bi yüzde.yada sabah uyandığında ki pencere buğusuna kazınmış parmak izindeki adında.
ve şimdi gitti bu adam.





KırmızıKurbağa