Babamın görevi nedeniyle 1957 yılında Elazığ’ın Maden ilçesinde oturuyorduk.Altı yaşlarındaydım.Kardeşim henüz bir aylık bebekti.
Bir gece annem kardeşime süt vermek için kalktı.Ben de su içmek için kalktım.Mutfağa gittim.Mutfağın bir duvarı evin arkasındaki büyük kayaydı. Tam suyu doldurup içerken o kayadan kocaman bir yılanın indiğini gördüm.Anne,baba yılan var diye bağırarak odaya kaçtım.
Çok korkmuştum.Annemin arkasından babam da geldi.Yılan gördüğümü söyledim.Hemen mutfağa gittiler ben de arkalarından gördüğüm kayayı gösterdim.Yılan yoktu.Annem ve babam inanmadılar,altı yaşında bir çocuk yılanı ne bilsin.Sinemada gördüğümü söyledim.Her yeri aramaya koyuldular.Birden,yılanı avlunun tavanında gördüm.Babam hemen silahını aldı iki el ateş etti.Vuramadı.Tavandaki merteklerin arasından kayboldu.O gece sabaha kadar uyumadık.Ertesi gün babam ev sahibine gitmiş,durumu anlatmış.Ev sahibi ‘’o ev yılanıdır bir şey yapmaz, keşke ateş etmeseydiniz ,eşi gelip size bir zarar verebilir ‘’demiş.Babam o gün hemen başka bir ev aramaya başlamış.
Ev bulununcaya kadar oturmaya devam ettik.Sokak lambası odalarımızı yarı loş aydınlatırdı.İki gece sonra babam kundaktaki kardeşimin üstünde yılan kafasına benzeyen bir karartı görmüş.Hemen içinden şunun kafasından bir tutup, duvara vursam diye geçirmiş.Sonra hızla kalkıp,lambayı yakmış.Hiç bir şey görememiş.Telaşla annemi uyandırmış tekrar aramışlar.Hiç bir şey yok.O an annem birden kardeşimin tek kolunu kundaktan çıkarıp,sağa sola salladığını görünce babama göstermiş.Babam hemen Allah’ım sana şükürler olsun demiş.Biz bu olanları ablam ve iki ağabeyimle birlikte sabahleyin öğrendik.Ya babam kardeşimi duvara fırlatsaydı.Belki de kardeşim ölmüş olacaktı,kendisi de evlat katili.