Ey insan! Nereden gelip nereye gidersin hiç düşündün mü? Sen bir yolcusun, dünya denilen bu handa. Dünya han, sen de bir hancı. Doğum denilen kapıdan girdin şu dünya denilen iki kapılı hana, ölüm denilen kapıdan da çıkıp gideceksin.

Dünya hayatı bir yolculuktur, dünya ise bu yolculukta bir köprü. Ey insan! Sen kim oluyorsun da, bu köprü üstüne ev yapmaya çalışıyorsun, bir düşün, kimler geçmiş kimler kalmış, bu dünya denilen handa. Bu handan, nice hükümdarlar gelip geçmiş. Görüyorsun ki, onlar hiç yaşamamış gibiler. Gün gelecek, ağzını açmış, seni bekleyen toprağa sen de düşeceksin bir gün. Bak etrafına, kimleri yolcu etmekte bu dünya. Toprak, genç, yaşlı demiyor, vakti gelen herkesi basıyor bağrına.

Oysa sen napıyorsun, toprağa verdiğin yakınından, ibret alacağın yerde mal – mülk peşinde koşuyor ve diğer yakınlarını kırıyorsun. Hiç düşündün mü acaba? Mal - mülk uğruna insanları kırmaya değer mi? Yolculuğun nereye olduğunu düşün; hesap gününe doğru gitmektesin.

Kabristana bir bak, kimleri, bağrında misafir etmiyor ki toprak. Şunu da unutmayasın, yolculuğun, ölüme doğru hızla ilerlemekte, ve pişmanlığın fayda vermediği o büyük hesap gününe doğru gitmektesin. Toprak, ağzını açmış seni beklemekte. Ölüm arkandan seni almak için emir beklerken kabir ise ağzını açmış beklemekte seni. Yani ölüm bir adım geriden takip ediyor seni, kabir ise bir adım önde bekliyor seni.

Hayat bir yoldur, dünya ise bir mekan, bizler de birer yolcuyuz, dünya hayatı bir yolculuktur hem de doğumla başlayan ölümle biten… Kısacası ben hayatı bir yol olarak görürüm. Bizler sonsuzluk yolcularıyız…

Ölen her insan bize, dünyanın yalan olduğunu açık açık söylüyor. Çünkü giderken yanlarında götürdükleri tek şey 5 m.’lik bir kefen. Fakat biz bunu anlamıyoruz ya da anlamak istemiyoruz ve tekrar dünyaya dalıyoruz. Kabre giderken onlarla birlikte malları, arkadaşları ve amelleri de gider, fakat amelleri dışında diğerleri onu kabrinde yalnız bırakır. Peygamber (s.a.v.) Efendimizin böyle bir hadisi var. Eğer o kişinin ameli, salih amel ise, o kişiye ne mutlu. Allah bizleri de şehitlerden ve amel-i salihlerden eylesin.

BİR DÜŞÜN; YOLCULUK NEREYE!.............

SÜNDÜS KOÇ – KÜTAHYA (YONCALI)

30.11.2010 - SALI