Zifiri karanlık da,farkına varmadan kurtlu kiraz yemek gibi hayatın kattıgı acılar.Güzel tat verme hissi de cabası.Hayallerinin peşinde koşmak belki de ıslanmış
bir sigara izmaritini yakma çabasından farksız,ya umutlar?

Umutlar,umutsuz...Beklentiler beklemede.Yaşantısıyla paslaşamayıp,gol atamayan çocukların,oyununun
yedek oyuncusuyum son dakikalar da giren.Mutluluga birgün ulaşma duygusunu özlemek,ay’a yürüyerek gidecek bir insanın yolun sonun da dünyayı özlemesiyle
eşdeğer sanırım.

Ay’ın bir sürü görevi var ama,en hoşumuza giden yanı dünyamızın karanlıgını biraz da olsun aydınlatmasıdır değil mi ? Sevdiğimiz kişileri de hep ona benzetiriz yaşantımızın çözümlenemez karanlığın da önümüzü gösterirler bizlere hep,ay ışıgından farksızdırlar.Sevmediğimiz kişiler vardır birde,ay tutulmasını çok nadir görürüz.

Ama bu kişiler,her zaman karanlık saçarlar dünyamıza.Bitirirler gözümüzün aküsünü,hep engellerler önünüzü görmeniz için ışık yakma girişiminizi.

Fenerinizi,salaş bir balıkcı da söndürmemeniz dileğimle..