Her ne kadar yüzüm kalmasa da
Yüreğim, burukluğun pervazlarında nefes alsa da
Yinede sen halime acıma ve hasretin solgunluğunda buharlaşma
Belki bir gün bahtım güler ve kalbimde umutlar renkleriyle filizlere gebedir





Hani o hiç aldırmasızlığın var ya
Sinemde fevkalade derin bir yaradır sen unutsan da
Hissiyatım sitem dalgalarının umutlarında sancılar çile sayfamda
Ve melalim sessizliğin ikliminde kalbim zihnime hükmederek vazgeç dese de





Artık şevkin bereketi uzaklarda
Sürur her ne kadar etrafımda nefeslerin perişanlığında
Aşk irademe yabancıysa ve ruhum işaret taşlarını okuyamıyorsa
Mahzunluğum yanımda, ufuk her ne kadar kalbime hicranı azimle anlatsa da





Şimdi ne söylerim ben kalbime
Zihnim maslahatlar dirliğinde mücadele etse de irademle
Vicdanım serinliğin deminde ve hissiyatım hazan ikliminin renklerinde
Sen bahtının derinliğinde ve duygularının asudeliğinde hiç hüzünle barıştın mı





Hiç kolay mı hasreti derlemek
Nefesin mağduriyetinde maziyi okumak ve kalbe anlatmak
Gönül sayfasını yırtıp atmak, sahilin sessizliğinde aşkla başkalaşmak
Ve vaktin toprağında hüzünle anlaşmak, iç sızısının orucuyla mısralara akmak





Yazmak için sancıyı yaşamak
Hakkıyla bakmak için kalbin penceresinden umutla uyanmak
İbret için tefekkürün eşiğinde idraki yudumlamak aczi yeti bırakmak
O an ve vaki olacak zamana kadar ecrin dirliğinde yaşayarak aşkı yudumlamak





Oysaki neleri göze almıştım
İrademden vazgeçerek serabın yamaçlarına hazla tırmanmıştım
Hissiyatımla adeta festival dirliğinde bereketli ve şevkli sağanaktım
Neyi hakkıyla anlamadım, neden bilince hiç uğramadım ve hevesler vedalaştım





Geçen yıllar, şevksiz zamanlar
Artık anlamıyla kalbimde bütünleşiyor, sızım neden hala bitmiyor
Şimdi ruhum feragat ediyor ve dileyene sürur içinde saadetler diliyor
Tenim ölümün eşiğinde gözüm hasretin muhasebesinde kalbim aşkın arifesinde







Mustafa CİLASUN