DELİ GÖNLÜM...
Nedir bu deli gönlümden çektiğim benim ! Bu kadar dost ve insan canlısı bir gönül olur mu hiç ?
Kimi görse dost sanıp açıyor kucağını, kollarını ! Dersiniz ki sevgi şampiyonu olacak zavallı !
Ya kardeşim dünyada yolsuzluklar,haksızlıklar,yaralamalar,öldürmeler had safhadayken gel de
sen şimdi sevgiden söz et bakalım!

Zaten suistimal edilmedik tek " sevgi " kalmıştı dünyada; onun da canına okuduk !

Şahsî çıkarlarımız için katlettik sevgiyi, insanlığı ve güzel olan her bir şeyi !Acımadan linçedip
öldürdük o güzelim duyguyu ! Yargısız infazla sıktık boğazını sevgi denen o güzel ve mâsum
çocuğun ! Tıpkı canına okuduğumuz o güzelim yeşillikler, tabiat gibi yâni ! Ne zaman bir nefes
almaya kalkışsa çullandık üstüne utanmadan, bıkmadan !

Ah deli gönlüm, ah ! Sen gerçekten de deli değil, tam bire zır-delisin ! Ben de seni aklı başında
biri bilirdim. Başka işin yok mu senin ya arkadaş ?

Kelebeğe süs oldun, anlamadılar,yakalayıp zevk için öldürmeye kalkıştılar çoluk,çocuk, insanlar !
Yaprağa renk verdin, tınmadılar hiç ! Suyun tadındaki güzelliktin, fark edilmedin ne yazık ki ! Topraktaki
cemrelerde, bahardaki çiçeklerde, gözlerdeki sevgi ve gülüşlerde sen vardın, aldırmadılar !

Yıktılar, yaktılar ! Seni gözden ve gönülden hep uzaklara attılar. Zaten görmeleri de imkânsızdı
çünkü gözleri vardı fakat gönül gözleri körelmişti; göremediler bu güzellikleri !
Bir de utanmadan üstüne üstlük,pişkinlikle sırıtıp yan-gelip de yattılar ve bol bol da ahkâm kestiler !

Ah deli gönlüm, ah !
Sevgi kim, biz kim ? Biz kim, sevgi kim ?

Yine de yazımı şöyle bitireyim hoşgörü ve müsaadenizle efendim:
Sevgilerimle !..

OKTAY ZERRİN