Hafızamda bu bayramdan kalan en bariz kare, babamla Musti Amcamın sarılıp bayramlaşması.

Bazı yaşanmışlıklar vardır... Anlıktır... Buna rağmen hayat boyu hep hafızada kalır. Bu da onlardan biriydi.

Bazen hayatın yoğunluğuna karmaşasına kendimizi kaptırıyoruz ve çok değerli anları kaçırabiliyoruz. Kendi adıma, bunu yapmamaya özen gösteriyorum.

Bazen de çok önemli zannettiğimiz şeylerin aslında balon olduğunu farkediyoruz. İşte o zaman harcanan enerjiye ve zamana gerçekten çok kızıyorum. En çok da kendime...

İlginçtir, zamanla önem sıralamamız değişiyor. “O olmadan asla!” dediğimiz şeyler an geliyor, “ben bunun için mi kafa yormuşum”a dönüşebiliyor.

Sahip olduğumuz zamanlarda özen göstermediğimiz bizim için çok sıradanlaşan birşey de gün geliyor, önem sıralamasında ilk sıraya yerleşebiliyor.

“Hayatım film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti” diye bir geyik vardır ya, genelde zor zamanlarda kullanılır hani...

Zor zamanlarda değil de aklımıza geldiğinde, film şeridi gibi değil de kare kare fotoğraflar şeklinde...

Hayatı hep biriktiriyoruz...

:) İyi bayramlar...