Kara toprağın altında gül deren eller gördüm

Yunus seni seveli beşaret oldu canı

Senin aşkın deniz ben bir balıcak

Ben o yari sevdiğimi bir nice gizleyibilem

Canım,erenler yolu inceden inceyimiş

Ey dostlar esenleşelim tuz ekmek helalaşalım

Tatlı sözler söylegil şirinlikler eylegil

Deniz yüzünden su alıp su veririm gönüllere

Azın azın bu ömrün geçesidir

Halka nasihat satınca(satacağına) er ol yolunca hoş yürü

Sev seviye düştü gönül

Şol ufacık naresteler gül gibice solmuş yatır

Erenler meydanı arştan uludur

Âşıkların her hali,maşuk katında biter

Sermaye bir avuç toprak

Nerede olursan ol uzat elini

İlim ve sanat takdir edilmediği yerden göç eder

Ferah ferahı hazırlar

İnsanın ruhu kandil,bilim onun aydınlığıdır

Öfkelenildiği vakit haykırılmamalı

Rüzgârı tuttum da, sevdanla yanan gönlümü tutamadım

Gelmesem incinir gelsem incinir

Oturmuş ak gelin taşın üstüne

Sevgi muhabbet kaynar yanan ocağımızda

Hırslar kinler yok olur, aşkla meydanımızda

İnsanın cemali sözünün güzelliğidir

Ben toprak oldum yoluna

Kuru dikende gül biter

Sen güzümün elifisin

Hem petektir hem baldır Anadolu inanı

Göz yaşıma sitem edip, bana baktı gül ağladı

Kitabeler, türbeler bir tek seninle ışır

Olanlar bir düş gelir yaralanmış ruhuma

Bir güneşin başına konulmuş elmas taçtım

Bir sabah olacak sabaha karşı

Toprağa düşecek gibi değil su tohumu buluta ektim


YAHYA AKSOY