Vazgeç
Artık, söyleme hatırlatma
Biz zamanlar yaşanan hatıralar saklı kaldı




Maceramıydı
Ömrün sayfalarında sancıydı
Ne kaldı hicran bir an durmadı hep sızlattı




Dinlediğim
Şarkılar sanki ızdırapdı
Hasrete gark ederek solgunlaşan susuzluktu




Nefesim
Yettiğince umut hazdı
Lakin varlık olmayınca acizlik hazin eserdi

Kime ne
Söylenirdi, dert benimdi
Hüzün nefesim, hasret kafesinde sessizliğim




Hayat adına
Renksiz sefilliğim neyleyim
Çaresizliği umut addedip fakirliği perçinlerim




Aklı neyleyim
Mantığı nereye sereyim
İrademe kefilim lakin şimdi solgun bir nefesim




Düşünmek mi
Güldürmeyin, neyi öncelerim
Nitelik olmazsa, vasat tefekkürü neye ekleyim




Bilirim mukallidim
Tahkike muhtaçlığı özlerim
Nereden başlayacağımı her nedense düşünürüm




İşte hal böyleyken
Sevmeyi hisseden fakirken
Hasretmeyi bilmeyen cahilken ben sana ne deyim




Senin naifliğinde
Sefilliğin eşiğinde biçareyim
Teslimiyetinde avuntularıma yönelirim ben bilirim




Nefsimi öncelerim
Hislerim renklerinde terlerim
Sadakatinde bencilliğe meylederim çünkü tacizim






Mustafa CİLASUN