herkes beni suçladı… belki haklı yönleri vard… ama hiç kimse bilmedi ki ne yaşadığımı;ne hisettiğimi… içimdeki yaralara bant yetiştiremezken… yanımda hiç kimse yoktu… onca kalabalığın içinde hep yalnzdım….ağladım günlerce… gecelerce ağladım… kimseye anlatamadım…


biliyorum anlatsam anlamazdı kimse beni…
yine suçlarlardı yine kırılırdım… üzülen ben olurdum herzamanki gibi.ama yüreğim beni bırakmadı yalnızlığım beni bırakmadı…
beni hep anladı… dört duvar sesim oldu …


nefes alamadm zaman zaman…belki çok çaresizdim çok… acıyodum.. ama dayandım pes etmedim …kırık dökük umutlarımla tutunmaya çalıştım hayata,yanmda hiç kimsem yktu… ne ailem ne sevdklerm;seni neden seviyorum biliyormusun? yalnzlığımda hiç kimse yokken sen vardın her anımda… beni hiç suçlamadın bırakmadın hep anlamaya çalıştn;sana neden kırgnım bilyrmusun anne? beni hiç anlamaya çalşmadın… hep insanlar ne der? dedin…

benim mutluluğum başkalrından dahamı önmliydi anne? Söylesene… başkaları nerden biilrki ne yaşadığımı? sen bile anlamdınki… başkası nasl anlasın? acımı kederİmi...

bilioyrum... baba kırgınsın bana ama yaşadıklarımı bir anlayabilsen içimdeki yaralarımı bir görsen… acımı bir bilsen inan nasıl dayandın kızım? derdin;ama biliyorum anlayamazsın…

sana kızmıyorum… çünkü sen değil kimse anlayamaz yaşadıklarımı…

çok canım yanıyor baba.. ama ne olur anlayamasanda beni affatmeye çalış… inan bana ne olur!

çok acı çektim… yeri geldi yalnzlğımda kayboldum… sana anneme çok ihtiyacım vardı ama yoktunuz…

,ölmek istedim çok defa,ama bu acıyla yasayamazdınız biliyorum… dayanamazdı yüreğin... beni çok seversin biliyorum… kırgın olsanda bana;anne baba sevdiklerim kendi mutluğum için yaşamak için vazgecmek zorundaydım biliyorum… belli etmesenizde çok kırgnsınız bana;ama affedin beni ne olur…

özür dilerm sevdiklerm… böyle olsun istememştim… çok farklı olur sanmştım yanılmışım ,..
hayat bu… bilemiyorsun ki ne getireceğini …?

Ama zaman dönmüyor işte geri…
hepinizi çok seviyorum

ne olur affedin beni…

kızınız…