OYSA
Büyük bir kelimedir “oysa…”
İçinde açıklama, kırgınlık, pişmanlık, hayret, küskünlük ve daha bir dolu duygu barındırır.
Bazen tek başına koca bir paragrafı açıklamaya bile yeter…
“Oysa” dersiniz…
Oysa;
“böyle değildi başlangıçta”
“beni sevdiğini söylüyordu”
“başaracağından emindi”
“çok güveniyordu kendine”
“yapabilirim, yetişebilirim, toparlayabilirim sanıyordum.”
Başına getireceğiniz her “oysa” anlaşılır bir burukluk taşımaktadır okuduğunuz şu cümlelerde…
Ölüm oracıkta duruyor, kapının kıyısında. Kimine 80 yıllık renkli bir ömür veriyor, kimini 20sinde alıyor.
Oysa…
Oysa herkes hiç ölmeyeceğini düşünerek yaşıyor. Bu yüzden; hiçbir yere götüremeyecekleri “taşınmazlar” için diş biliyor, tırnak bileyliyorlar. Bu yüzden; sadece kendilerine bakıyorlar, “iç””lerine hiç göz atmadan…
Oysa…
Kısacık hayat. Kendisine verilenin nasıl geri alındığını anlamıyor bile insan… Bugün bir düşünsenize; 3 ay önce, 5 yıl önce, 20 yıl önce ne düşlemiştiniz? Neler kurmuştunuz, ne çiçekler sipariş etmiştiniz ömrünüzün en güzel bahçesi için… Görüyor musunuz?
“oysa ne yaptınız kendinize?”